Duchowość i Charyzmat – Duchowość

Duchowość Sióstr Maryi Niepokalanej

Jesteśmy Siostrami Maryi Niepokalanej i od Niej czerpiemy naszą duchowość.

Chcemy ufać Bogu i być Mu posłusznymi, tak jak Maryja

„Niech mi się stanie według Twego słowa”. (Łk 1,38)

Maryja bez względu na opinię publiczną, okoliczności zewnętrzne czy własną sytuację życiową, zaufała całkowicie Bogu i pełniła Jego wolę, nawet, gdy nie pojmowała po ludzku dokąd Ją Bóg prowadzi.

Siostra Maryi Niepokalanej dąży do doskonałego posłuszeństwa Bogu i bezgranicznego zaufania Jemu. Uczy się szukania i rozeznawania Jego woli w codziennych zwykłych sprawach i na modlitwie.

 

Chcemy modlić się tak, jak Maryja

„Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. (Łk 2,19)

Maryja po prostu zawsze była przy Jezusie. Uczestniczyła w Jego życiu oraz rozważała i zachowywała Jego słowa i czyny w swoim sercu.

Nasza modlitwa w duchu Maryjnym, to nieustanne trwanie przy Jezusie. Nie tylko w kaplicy, ale i w codziennych czynnościach. Naszą więź z Nim budujemy na Sakramentach św., ale istotne w naszej duchowości są m.in.: adoracja Najświętszego Sakramentu, medytacja i wspólne rozważanie Słowa Bożego oraz modlitwa różańcowa.

 

Chcemy patrzeć na drugiego człowieka, na jego braki i potrzeby, tak jak Maryja

A kiedy zabrakło wina, matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. (J 2,3)

Maryja jest blisko naszych przyziemnych, zwyczajnych spraw. Z czułością matki, zajmuje się problemami, które wydają się nieistotne, a w rezultacie powodują duże kłopoty. Reaguje, zanim zdążymy się zorientować, że jesteśmy w tarapatach.

Uczymy się od Maryi wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka, zauważania problemów, na które inni z wygody nie zwracają uwagi. Chcemy pomagać potrzebującym dla ich dobra i w imię Jezusa, nie oczekując w zamian wdzięczności czy uznania. 

 

Chcemy trwać i wspierać słabych, chorych i odrzuconych, tak jak Maryja

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. (J 19,25)

Matka Boża ma doświadczenie wielkiego, niesprawiedliwego cierpienia i bolesnej śmierci Swojego Syna. Wie, co czuje osoba wykluczona przez społeczeństwo, odrzucona. 

Maryja uczy nas postawy wobec cierpiących i umierających. Trwania całą sobą do końca i wspierania choćby cichą, współczującą obecnością. Staramy się Ją naśladować w naszych apostolskich zadaniach i w codziennym życiu.

 

Chcemy dzień po dniu oddawać swoje życie innym, służąc im w prostych czynnościach, tak jak Maryja

„Oto Ja, służebnica Pańska”. (Łk 1,38)

Maryja, pomimo, że w swoim życiu nie dokonywała żadnych wielkich i spektakularnych dzieł, to odegrała ogromną rolę w Dziele Zbawienia ludzkości. Nie zrobiła tego jednak własnymi siłami. Jej zasługą były tylko pokora i postawa służebna, a to pozwoliło Bogu działać w Niej i dokonywać przez Nią wielkich rzeczy.

W naszym postępowaniu i sposobie bycia pielęgnujemy pokorę oraz właściwie rozumianą postawę służebną. Prosta i radosna służba charakteryzuje naszą duchowość. Oddałyśmy życie Bogu, tak jak Maryja, a On wzywa nas, byśmy w Jego imieniu dzień po dniu oddawały je naszym bliźnim.

 

Chcemy kształtować w nas postawę kochającej matki wobec wszystkich, którym służymy, tak jak Maryja

Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. (J 19,26)

Maryja jest naszą Matką, jest Matką wszystkich ludzi. Zwracamy się do Niej z ufnością, a Ona nigdy nie jest obojętna na nasze sprawy i potrzeby.

Mając osobiste doświadczenie Maryjnej miłości matczynej, staramy się także i my kształtować w naszym sposobie bycia postawę matki wobec tych, którym służymy i z którymi żyjemy. W ten sposób chcemy realizować nasze powołanie do macierzyństwa duchowego. 

 

Naszą duchowość maryjną kształtujemy żyjąc we wspólnocie zakonnej według Konstytucji opartych na Regule św. Augustyna

„Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”. (Mk 3, 34-35)

Naszym środowiskiem codziennego życia i kształtowania się jest wspólnota zakonna. Tu w pierwszej kolejności realizujemy naszą duchowość i charyzmat. Życie we wspólnocie funkcjonującej według ściśle określonych przepisów jest podstawą naszej działalności apostolskiej. 

 

Główne myśli z Reguły św. Augustyna:

 

Miłujcie Boga

Miłujcie bliźnich

Bądźcie sercem i duszą w Bogu

Wszystko niech będzie wspólne

Żyjcie ubogo ze względu na Chrystusa

Nie miejcie o sobie wysokiego mniemania

Chwalcie Boga szczerym sercem

Utrzymujcie ciało we wstrzemięźliwości

Bądźcie wdzięczni za siostrzane upomnienia i rady

Dobro wspólne niech będzie ważniejsze niż osobista korzyść

Bądźcie wytrwali w biedzie i niedostatku

Służcie chorym z troskliwą miłością

Bądźcie wrażliwi na potrzeby każdego

Żyjcie w zgodzie i przebaczajcie sobie wzajemnie

Bądźcie posłuszni z miłości do Boga

Służcie, kiedy powierza się wam jakiś urząd

Nawracajcie się, gdy popełnicie błąd

Zachowujcie tę Regułę w wolności