Piątek piątego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 15, 22-31
Tajemnica Wielkanocy przywołuje nas do sedna Ewangelii: w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa Bóg zniszczył ciężar grzechu i otworzył nam drogę do nowego życia. W tym świetle czytanie z Dziejów Apostolskich 15 stanowi głęboką refleksję nad naturą chrześcijańskiej wolności i rozeznawaniem tego, co istotne. W obliczu różnic kulturowych i napięć duszpasterskich wczesny Kościół nie reagował sztywnością ani nadmiernymi wymaganiami, ale mądrością kierowaną przez Ducha Świętego: „Duch Święty i my postanowiliśmy nie nakładać na was żadnych innych obowiązków poza tymi niezbędnymi”. Decyzja ta ujawnia istotną prawdę wiary wielkanocnej – że Ewangelia nie jest systemem uciążliwych praw, ale głoszeniem łaski, miłosierdzia i radosnego posłuszeństwa. Wielkanoc przypomina nam, że to, co naprawdę ma znaczenie, to nie gromadzenie zasad, ale wewnętrzna przemiana, która wynika z żywej relacji z Zmartwychwstałym Panem. Najważniejsze rzeczy są nieliczne: kochać Boga, kochać się nawzajem, odwrócić się od bożków i zachować czystość serca. Kiedy trzymamy się tego, co istotne, pozwalamy Duchowi Świętemu prowadzić nas w pokoju i jasności, zdejmując z nas ciężar niepotrzebnych brzemion i wciągając nas coraz głębiej w radość i prostotę Zmartwychwstania. W świecie często pogrążonym w nadmiernej komplikacji i niepokoju, przesłanie Wielkanocy zaprasza nas do ponownego odkrycia wyzwalającej mocy miłości Chrystusa, która sama czyni wszystko nowym. Zastanówmy się: Wielkanoc jest radosnym świętem wyzwalającej mocy zmartwychwstania Chrystusa, które uwalnia nas od zbędnych ciężarów i wzywa do życia zgodnie z podstawowymi prawdami wiary, kierowani przez Ducha Świętego.
Don Giorgio