Piątek po Środzie Popielcowej
Święci Perpetua i Felicyta, męczennicy
Pierwsze czytanie Iz 58:1-9
Prawdziwy post, jak głosi Izajasz, nie jest jedynie zewnętrznym przestrzeganiem, ale przemianą serca, która przejawia się w konkretnych czynach sprawiedliwości i miłosierdzia. Bóg pragnie postu, który wyzwala, który rozluźnia więzy ucisku i który podnosi ciężary nałożone na bezbronnych. Jest to wezwanie do radykalnej hojności, dzielenia się chlebem z głodnymi, oferowania schronienia bezdomnym i odziewania potrzebujących. Ta forma postu nie jest prywatną pobożnością, ale wspólnotową odpowiedzialnością, odzwierciedleniem Bożej miłości działającej w świecie. Izajasz obiecuje, że gdy przyjmiemy ten sposób życia, nasze światło rozbłyśnie jak świt, rozświetlając ciemność niesprawiedliwości, a uzdrawiająca łaska Boża nas odnowi. Dając siebie, otrzymujemy; podnosząc innych, jesteśmy podnoszeni; zrywając łańcuchy innych, odnajdujemy własną wolność. Zastanówmy się: Wielki Post jest okresem duchowej odnowy, wzywającym nas do postu, który uwalnia uciśnionych, troszczy się o bezbronnych i odzwierciedla Bożą miłość poprzez akty sprawiedliwości i miłosierdzia.
Don Giorgio