Poniedziałek 10 tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – 2 List do Koryntian 1:1-7
Bóg wszelkiej pociechy, który nas pociesza we wszelkim smutku naszym, abyśmy mogli innym w ich smutku nieść pociechę, jaką sami od Boga otrzymaliśmy”. W tym wersecie możemy zobaczyć, jaki jest związek Boga z nami i co to oznacza. Bóg jest Bogiem wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszystkich naszych smutkach. Bóg jest z nami we wszystkich naszych smutkach. Jest łagodny dla nas we wszystkich trudnych sytuacjach w naszym życiu. To jest piękne. Ale ta relacja nie kończy się na tym. Słowo Boże mówi, że ta miłość Boga Ojca ma swój cel. Celem jest to, abyśmy mogli zaoferować innym, w ich smutkach, pocieszenie, które otrzymaliśmy od Boga. Jesteśmy powołani, aby oferować innym pociechę, którą sami otrzymujemy. Pocieszenie, które otrzymujemy od Boga, powinno przepływać przez nas do innych. Nie może zatrzymywać się na nas. Zastanówmy się: Na ile dzielę się z innymi pocieszeniem, które otrzymuję od Boga Ojca?