Poniedziałek 1. tygodnia Wielkiego Postu
Ewangelia – Mateusza 25:31-46
„Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. To jest największy dar, jaki otrzymaliśmy od Jezusa. Wielkie objawienie wcielenia drugiej osoby Trójcy Świętej. Wiemy, jak naprawdę możemy służyć Bogu. Jak możemy prawdziwie służyć Jezusowi. Jest to służenie jednemu z najmniejszych braci wokół mnie. To znaczy służąc temu, kto jest w potrzebie. To także pozwala nam zrozumieć, że ilekroć nie służę komuś, kto jest w potrzebie, ignoruję Jezusa. Innymi słowy, Jezus jest obecny w każdym potrzebującym. Wszystko, co czynimy potrzebującemu, czynimy Jezusowi. Wszystko, czego nie robimy dla potrzebującego, jest ignorowaniem Jezusa obecnego w tej osobie. Tego właśnie musimy się nauczyć i praktykować. Widzieć twarz Jezusa w osobie, która jest w potrzebie i wyciągać do niej rękę. Ważne jest również, aby zauważyć jeszcze jedną rzecz w tym fragmencie. Wszystkie te osoby, które są w potrzebie, nie proszą o pomoc. Ten, kto pomaga, rozpoznaje potrzebę i idzie do nich. Rozpoznanie potrzeby, pójście do nich i podzielenie się tym, co masz, robi różnicę. Zastanówmy się: Wielki Post to czas rozpoznawania potrzeb innych i dzielenia się z nimi tym, co mamy.
Poniedziałek, 19 lutego
