Poniedziałek 2. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – Daniela 9, 4-10
„Do Pana, Boga naszego, należy miłosierdzie i przebaczenie, ponieważ zdradziliśmy go i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, ani nie przestrzegaliśmy praw, które nam dał przez sługi swoje, proroków”. Te słowa pochodzą z serca, które staje przed Panem Bogiem i rozumie dwie rzeczy: kim jest Pan i kim jestem ja. Często nie mamy odwagi stanąć przed Panem. Mamy wstyd, jak mówi czytanie. „Uczciwość, Panie, jest Twoja; nasze spojrzenie wstydliwe, które dziś nosimy…”. Ale to tchórzostwo czy wstyd nie może nas zamknąć w głębi naszych grzechów. Musimy stanąć przed Panem i zmierzyć się z rzeczywistością Pana i z rzeczywistością nas samych. Tu właśnie pojawia się sakrament spowiedzi. Jest to moment zmierzenia się z całą rzeczywistością. Im bardziej staramy się tego uniknąć, tym bardziej zamykamy się we wstydzie i tchórzostwie. Pan jest pełen miłosierdzia i przebaczenia. Jest gotów przebaczyć. Musimy jednak stanąć przed Jego miłosierdziem i przebaczeniem. Musimy też uznać nasze grzechy i braki. Zastanówmy się: Czy w tym okresie Wielkiego Postu jestem gotów zmierzyć się z rzeczywistością Bożego miłosierdzia i mojej grzeszności?