Sobota po Środzie Popielcowej
Ewangelia – Łukasza 5:27-32
„W odpowiedzi rzekł do nich Jezus: Nie ci, którzy się dobrze mają, potrzebują lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać cnotliwych, ale grzeszników do pokuty”. Jest to sedno przesłania Jezusa o miłości, miłosierdziu i odkupieniu. Jego misją jest bycie z każdym, kto jest w potrzebie, szczególnie z tymi, którzy są świadomi swoich własnych upadków i potrzebują Bożej łaski. A On chce być z tymi, którzy są w potrzebie, ponieważ chce się nimi zaopiekować. Chce prowadzić ich do odnowy. Chce, aby pokutowali i odnaleźli w sobie obecność Boga. Boża miłość jest otwarta dla wszystkich i wzywa do nawrócenia i przemiany. Słowo Jezusa podkreśla znaczenie współczucia nad potępieniem i stara się przywrócić każdą osobę do właściwej relacji z Bogiem. Wezwanie do pokuty polega zasadniczo na zwróceniu się ku Bogu, uznaniu Jego obecności i suwerenności w naszym życiu. Zastanówmy się: Wielki Post jest uznaniem obecności Jezusa w naszym życiu, który zaprasza nas do pokuty.
Sobota, 17 lutego
