Sobota 33. tygodnia czasu zwykłego
Święty Klemens I, papież, męczennik
Święty Kolumban, opat i misjonarz
Sobota, wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Ewangelia Łukasza 20:27-40
„Teraz jest Bogiem nie umarłych, lecz żywych, bo dla Niego wszyscy ludzie są rzeczywiście żywi”. Fragment ten podkreśla głęboką prawdę o życiu, śmierci i wieczności. Kiedy Jezus zwraca się do saduceuszy, którzy zaprzeczają zmartwychwstaniu, ujawnia głębsze zrozumienie natury Boga i Jego relacji z ludzkością. Podkreśla, że Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych, ponieważ dla Niego wszyscy żyją. Nauczanie to zachęca nas do postrzegania śmierci nie jako końca, ale jako przemiany – przejścia do pełni życia w Bogu. Zapewnia nas, że życie jest wieczne, ponieważ nasze dusze są wieczne, zakorzenione w nieskończonej miłości Boga. Podczas gdy nasze ziemskie życie zaczyna się w czasie, jego kulminacją jest bezczasowość wieczności. Co więcej, słowa Jezusa przypominają nam o centralnym znaczeniu Bożej miłości. To właśnie ta boska miłość daje nam życie, podtrzymuje nas i ostatecznie nas przemienia. W obliczu śmierci jesteśmy wezwani do zaufania tej miłości, która obiecuje nie koniec, ale nowy początek. To zrozumienie może wzbudzić nadzieję i głębsze uznanie dla wiecznej natury naszych dusz i naszej więzi z Bogiem. Zastanówmy się: W jaki sposób moje zrozumienie wiecznej miłości Boga kształtuje sposób, w jaki żyję dzisiaj, szczególnie w chwilach, gdy staję w obliczu strachu, straty lub niepewności?
Don Giorgio