Święty Ambroży, biskup, doktor Kościoła
Sobota 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mateusza 9:35-10:1,5,6-8
„A gdy ujrzał tłumy, użalił się nad nimi, bo byli znękani i przygnębieni, jak owce nie mające pasterza”. Adwent jest rozpoznaniem miłości Boga do nas. Jego serce porusza się z miłosierdziem dla tłumów, opisanych jako „znękane i przygnębione, jak owce bez pasterza”. Ten obraz przypomina nam nasze własne chwile zagubienia, zmęczenia i potrzeby przewodnictwa. Adwent jest okresem przygotowań, a w tej Ewangelii jesteśmy zaproszeni do przygotowania się poprzez uznanie ogromnej miłości Boga do nas – miłości, która widzi nasze zmagania i wyciąga rękę, aby uzdrowić, przywrócić i poprowadzić. Misja Jezusa, który wysyła swoich uczniów, odzwierciedla tę miłość: głoszenie królestwa, uzdrawianie chorych, wskrzeszanie umarłych, oczyszczanie trędowatych i wypędzanie demonów. W ten sam sposób Adwent wzywa nas nie tylko do przyjmowania, ale także do dzielenia się tą miłością. Przypominają nam się hojne słowa: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”. Oczekując na przyjście Chrystusa, zarówno w Boże Narodzenie, jak i podczas Jego powtórnego przyjścia, jesteśmy zaproszeni do ucieleśniania Jego miłości poprzez akty dobroci, miłosierdzia i służby, zwłaszcza wobec tych, którzy czują się zagubieni lub obciążeni. Zastanówmy się, w jaki sposób mogę pasterzować innym z miłością i troską, tak jak Jezus czyni to dla mnie. W jaki sposób ja również mogę rozpoznać i odpowiedzieć na potrzeby tych, którzy są wokół mnie?
Don Giorgio