Święty Barnaba, Apostoł
Środa 10. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 11:21-26,13:1-3
Święty Barnaba oferuje nam przekonujący przykład tego, co oznacza życie całkowicie oddane Bogu. Pismo Święte opisuje go jako „człowieka dobrego, napełnionego Duchem Świętym i wiarą”, a z tego wewnętrznego usposobienia wypływała zewnętrzna płodność, która przyprowadziła wielu do Pana. Barnaba nie kierował się osobistymi ambicjami ani prestiżem; posiadał raczej hojne i wnikliwe serce, które dostrzegało działanie łaski, nawet gdy inni tego nie potrafili. Stał przy Saulu, późniejszym Pawle, gdy wczesna wspólnota chrześcijańska wątpiła w niego, decydując się wierzyć w moc Bożego miłosierdzia i przemiany. W Antiochii pielęgnował młody Kościół, nauczając i prowadząc z cierpliwością i gorliwością, a kiedy Duch wezwał go i Pawła do misji, odpowiedział bez wahania. Jego życie jest dla nas wyzwaniem, abyśmy byli zachętą w naszych czasach: abyśmy dostrzegali dobro w innych, wspierali komunię zamiast podziałów i budowali Ciało Chrystusa z łagodnością i odwagą. Świadectwo świętego Barnaby przypomina nam, że prawdziwa apostolska płodność nie pochodzi z naszych własnych planów czy siły, ale z napełnienia Duchem i kroczenia wiarą – droga, która nadal przynosi owoce wszędzie tam, gdzie serca są otwarte na Boga.
Don Giorgio