Środa 2. tygodnia Adwentu
Święty Damazego I, papieża
Ewangelia – Mateusz 11:28-30
„Tak, moje jarzmo jest łatwe, a moje brzemię lekkie”. Fragment Ewangelii Mateusza 11:28-30 pięknie zaprasza nas do relacji zaufania, poddania się i partnerstwa z Jezusem. Wyobrażenie jarzma, narzędzia przeznaczonego do wspólnej pracy i wzajemnego wsparcia, oferuje głęboki wgląd w to, jak mamy żyć naszym życiem w zgodzie z Nim. Jarzmo zazwyczaj wiąże ze sobą dwa zwierzęta, aby mogły pracować zgodnie, dzieląc się ciężarem i idąc naprzód jako zespół. Kiedy Jezus mówi: „Weźcie na ramiona moje jarzmo i uczcie się ode Mnie”, zaprasza nas do wspólnej podróży. Nie jest to wezwanie do pracy pod przygniatającym ciężarem, ale do chodzenia w harmonii z Nim, który niesie większą część ciężaru. Obietnica odpoczynku dla naszych dusz podkreśla, że to partnerstwo jest miłością, a nie trudem, w którym ciężar życia jest rozjaśniany przez Jego łagodną i pokorną obecność. Adwent, jako okres oczekiwania i przygotowania, przypomina nam o tym zaproszeniu do kroczenia u boku Jezusa. To nie tylko czas oczekiwania na Jego przyjście, ale także czas refleksji nad Jego nieustannym towarzystwem. Jezus nie tylko wzywa nas do spotkania się z Nim na mecie; zaprasza nas do podróżowania z Nim na każdym kroku, dzieląc się naszymi zmaganiami, radościami, nadziejami i obawami. Przyjmując Jego jarzmo, uczymy się Jego sposobu łagodności i pokory, cech, które zmieniają sposób, w jaki doświadczamy wyzwań życia. Zamiast czuć się przytłoczeni, odnajdujemy pokój i siłę w Jego obecności. To jest serce Adwentu – wezwanie do zwolnienia tempa, zjednoczenia się z Jezusem i odkrycia na nowo lekkości życia w Jego łasce. To czas zaufania, że On nie tylko idzie z nami, ale także sprawia, że droga jest lżejsza, a podróż bardziej znacząca. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę przyjąć zaproszenie Jezusa do bardziej świadomego kroczenia u Jego boku w moim codziennym życiu, szczególnie w tym okresie Adwentu?
Don Giorgio