Środa 32 tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia Łukasza 17:11-19
Jezus mówi: „Czyż dziesięciu nie zostało oczyszczonych? Gdzież jest pozostałych dziewięciu? Wydaje się, że nikt nie wrócił, by chwalić Boga, z wyjątkiem tego cudzoziemca”. Fragment Ewangelii Łukasza 17:11-19 stanowi głęboką lekcję wdzięczności i wiary. Historia ta opowiada o uzdrowieniu dziesięciu trędowatych, ale tylko jeden – Samarytanin – powraca, by podziękować Jezusowi. Jego działanie jest czymś więcej niż tylko grzecznością; odzwierciedla głębsze uznanie Bożej łaski w działaniu. Wdzięczność, jak wskazuje Jezus, jest czymś więcej niż ludzką reakcją; to boski akt wiary. Powracając, by wyrazić swoje podziękowania, Samarytanin okazuje pokorę i uznanie Bożej mocy. Słowa Jezusa: „Twoja wiara cię ocaliła” sugerują, że jego wdzięczność jest powiązana z jego wiarą. Nie chodzi tylko o fizyczne uzdrowienie, ale o duchową przemianę, oznaczającą zbawienie. W naszym ludzkim doświadczeniu wdzięczność często pojawia się, gdy wszystko idzie dobrze, gdy błogosławieństwa są oczywiste lub gdy ulga następuje po trudnościach. Jednak boska perspektywa zachęca nas do kultywowania wdzięczności nawet w trudnych lub niepewnych czasach. Ta zmiana wymaga wiary – zaufania, że Boża obecność i cel pozostają niezmienne, nawet gdy życie wydaje się trudne lub niejasne. Wdzięczność jako boska odpowiedź wykracza poza zwykłe uznanie szczęścia; staje się aktem uwielbienia, uznaniem Bożej ręki w każdym aspekcie życia. Zastanówmy się: Jak często zatrzymuję się, aby uznać i wyrazić wdzięczność za błogosławieństwa w moim życiu, szczególnie w czasach walki lub niepewności?
Don Giorgio