Środa 2. tygodnia czasu zwykłego
Święty Wincenty, diakon, męczennik
Pierwsze czytanie: List do Hebrajczyków 7:1-3,15-17
Fragment Listu do Hebrajczyków 7:1-3, 15-17 rysuje głęboki związek między Melchizedekiem, tajemniczym królem Salemu, a Jezusem Chrystusem, wiecznym Najwyższym Kapłanem. Melchizedek, którego imię oznacza „król sprawiedliwości” i który nosi również tytuł „króla pokoju”, jest przedstawiony w Piśmie Świętym jako postać bez zapisanej genealogii, początku lub końca – obraz, który zwiastuje wieczne kapłaństwo Chrystusa. Tak jak Melchizedek ofiarował chleb i wino oraz pobłogosławił Abrahama, tak Jezus ofiaruje siebie jako ostateczną ofiarę, wypełniając wszystkie proroctwa i ustanawiając nowe i wieczne przymierze z ludzkością. W Chrystusie urzeczywistnia się pełnia Bożych obietnic, a poprzez Jego kapłaństwo jesteśmy zaproszeni do udziału w Jego boskim życiu, doświadczając łaski i pojednania, które On oferuje. W przeciwieństwie do kapłaństwa lewickiego, które opierało się na rodowodzie i prawie, kapłaństwo Chrystusa jest zakorzenione w mocy wcielenia, przekraczając ziemskie ograniczenia i oferując zbawienie wszystkim. Fragment ten wzywa nas do uznania Jezusa za naszego wiecznego pośrednika, który doskonale wypełnia lukę między Bogiem a ludzkością, oraz do przyjęcia zaproszenia do udziału w Jego życiu poprzez wiarę i uczniostwo. Zastanówmy się: W jaki sposób aktywnie przyjmuję zaproszenie Chrystusa do uczestnictwa w Jego boskim życiu i wzrastania w wierze i uczniostwie?
Don Giorgio