Wtorek drugiego tygodnia Adwentu
Matki Bożej z Loreto
Ewangelia – Mateusza 18:12-14
„Podobnie nigdy nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych”. Wolą naszego Ojca jest, aby ktokolwiek z nas się zgubił. On chce, aby każdy z nas był z Nim. On uznaje wartość każdego z nas. Adwent jest uznaniem tej osobistej miłości Boga do każdego z nas. W czasie Adwentu przesłanie to nabiera szczególnie głębokiego znaczenia. Jest to czas oczekiwania i przygotowania, czas refleksji nad ogromną, osobistą miłością Boga do nas – miłością tak wielką, że posłał On swojego jedynego Syna, aby zamieszkał pośród nas. Adwent zaprasza nas do postrzegania siebie jako „maluczkich”, których Ojciec pielęgnuje, wzywa po imieniu i nigdy nie pragnie stracić. Podczas naszej podróży przez Adwent jesteśmy wezwani do refleksji nad tym, jak ta osobista miłość Boga przemienia nasze życie. Jest to zaproszenie do zaufania Jego obietnicom, do przyjęcia nadziei na zbawienie i do życia w sposób, który odzwierciedla Jego miłość do innych. Ta refleksja zachęca nas do przyjęcia nadziei i radości tego okresu, wiedząc, że wolą Boga jest, aby każdy z nas znalazł drogę powrotną do Niego. Wyzywa nas również do naśladowania tej samej miłości i troski o innych, zapewniając, że nikt nie poczuje się zapomniany lub zagubiony, szczególnie w tym czasie duchowego oczekiwania. Adwent staje się nie tylko czasem oczekiwania, ale świętowaniem nieustannej, czułej miłości Boga, która wzywa każdego z nas do domu. Zastanówmy się: W jaki sposób przygotowuję swoje serce w tym okresie Adwentu na przyjęcie osobistej miłości Boga do mnie i jak mogę odzwierciedlić tę miłość tym, którzy mogą czuć się zapomniani lub zagubieni?
Don Giorgio