Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Pierwsze czytanie – Apokalipsa 11:19,12:1-6,10
„Niewiasta wydała na świat dziecię płci męskiej, syna, który miał rządzić wszystkimi narodami za pomocą berła żelaznego, a dziecię zostało zaprowadzone prosto do Boga i do Jego tronu, niewiasta zaś uciekła na pustynię, gdzie Bóg przygotował jej bezpieczne miejsce”. Obchodzimy święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Upamiętnienie śmierci Najświętszej Maryi Panny (Zaśnięcie lub zaśnięcie, jak to było znane na Wschodzie) jest znane jako Wniebowzięcie ze względu na tradycję, że jej ciało nie uległo rozkładowi, ale została uniesiona z ciałem i duszą do nieba. Jest to święto, ponieważ Matka Maryja jest naszą poprzedniczką i wraz z Nią wszyscy mamy miejsce w niebie. W pierwszym czytaniu widzimy postać Matki Bożej, która urodziła dziecko, które miało rządzić wszystkimi narodami i zasiąść na tronie. Ale kobieta uciekła na pustynię, gdzie Bóg stworzył bezpieczne miejsce. To jest punkt naszej refleksji: Ona jest na pustyni, miejscu izolacji i cierpienia. Ale ma bezpieczne miejsce. Jest razem z nami na pustyni naszej izolacji i cierpienia. Kiedy jesteśmy z Nią, jednocześnie jesteśmy w bezpiecznym miejscu, ponieważ Bóg stworzył dla Niej miejsce bezpieczeństwa. Tak więc bycie z Matką Bożą to bycie w bezpiecznym miejscu, choć samotnym i cierpiącym na pustyni. Zastanówmy się: czy jestem razem z Matką Bożą w bezpiecznym miejscu przygotowanym przez Boga pośrodku mojej pustyni?