Uniform – Fascynujące obrazy

Każdy na pewno zna takie obrazy: Chóry chłopięce w jednolitych strojach odświętnych, sportowcy w jednolitych strojach sportowych, żołnierze w mundurach. To już coś: 20, 50, 100, a nawet więcej osób w tych samych ubraniach. Wszyscy są jednolicie ubrani. Przypomniało mi to pielgrzymkę diecezjalną do Rzymu, gdzie ponad 1000 wiernych weszło do Bazyliki św. Piotra ubranych w żółte chusty. Od razu nasuwają mi się skojarzenia typu wspólnota, siła. Chciałabym do niej należeć.

Zewnętrzny obraz często kusi nas, by przywiązywać jedność wspólnoty do rzeczy zewnętrznych. Noszenie tych samych ubrań sugeruje te same nawyki, te same preferencje. A kiedy druga osoba myśli i działa inaczej, zaskoczenie jest ogromne. Nie sądziłem, że tak…

Jedność to nie jednolitość

Aby zrozumieć jedność, a następnie chcieć nią żyć, trzeba przede wszystkim samemu sobie uświadomić, że jedność nie jest tożsama z jednolitością. Najpierw zajmę się sferą faktów. Górska łąka wygląda wspaniale. Jeśli podejdziesz bliżej, zobaczysz kwiaty i trawy o bardzo różnych kształtach i kolorach. Symfonia składa się z mnóstwa różnych dźwięków wydobywanych przez różne instrumenty.

Różnorodność: cecha charakterystyczna naszego Kościoła

Zesłanie Ducha Świętego: wiele ludów zgromadzonych w tym czasie w Jerozolimie, z których każdy słyszał, jak apostołowie głosili orędzie Jezusa w swoim własnym języku.

Różnorodność wśród Apostołów: Nawet w kręgu apostołów widać różnorodność: Piotr i Paweł, Jakub i Jan – a Biblia mówi nam, że apostołowie również walczyli ze sobą zaciekle w niektórych sprawach (obrzezanie, przestrzeganie prawa żydowskiego).

Św. Paweł: Wiele darów łaski i jeden Duch Święty

W 1 Liście do Koryntian Paweł opisuje różnorodność w kościele. Mówi on o różnych darach łaski, których doświadcza w kościele. Używa przy tym greckiego słowa „charisma” (od niego pochodzi słowo „czarujący”). Czy znasz charyzmaty (dary łaski, talenty, zdolności) innych (członków twojej rodziny, współsióstr, współpracowników…)? Wymiana pomysłów na ten temat mogłaby być ekscytująca (choć nie jest łatwa).

Paweł widzi w różnorodności wielkie ubogacenie, ale także niebezpieczeństwo, np. tworzenia się małych grup lub podziałów. Dlatego wzywa do jedności (1 Kor 1,10-17).

Jedno ciało i wiele członków

Paweł porównuje różnorodność z obrazem ludzkiego ciała: jedno ciało, ale wiele członków. Nie tylko każdy członek ma swoje zadanie i jest ważny, ale nawet każdy z nich jest niezbędny („Głowa nie może powiedzieć stopom: Nie potrzebuję was!”). Każdy by się z tym natychmiast zgodził.

Ale rzeczywistość jest inna. Raz po raz pojawiają się w świecie (dawnym i obecnym) podziały: „Nie potrzebujemy go/jej”. (cudzoziemcy, których nie potrzebujemy; dzieci, których nie potrzebujemy w kulcie…).

Pytanie do przemyślenia: Czy Korynt można znaleźć także w moim życiu (w naszym klasztorze, w mojej rodzinie…)?

Jedność ma cel

Obraz ciała ludzkiego może nam pomóc w zrozumieniu jedności. Ponieważ jedność wielu kończyn ma jeden cel: życie. Zwłaszcza w naszym ciele bardzo szybko odczuwamy, jak bardzo życie jest zagrożone, gdy kończyny zawodzą (zwichnięta stopa, ból głowy).

Jedność nie wynika więc tylko z jednolitego wyglądu czy jednolitych zasad. Mogą one wskazywać, że wszyscy mają wspólny cel.

W przypadku sportowców jest to wola zwycięstwa, która łączy ich w jedno, w przypadku śpiewaków jest to radość z muzyki.

Jeden duch

Obraz ludzkiego ciała może być również dobrze zastosowany do wspólnoty.

Zewnętrzna jednolitość (habit zakonny, wspólne życie modlitewne) jest znakiem wspólnego celu, który ich jednoczy – mimo całej indywidualności ich członków: chcą służyć życiu.

Dotyczy to zarówno życia fizycznego, jak i duchowego, życia jednostki, jak również życia wspólnoty.

A ci, którzy służą życiu, służą również Bogu i oddają Mu chwałę. W Piśmie Świętym jest na to wiele przykładów, np. „Cokolwiek uczyniliście jednemu z moich braci i sióstr, Mnieście uczynili”. (Mt 25,40); albo „Ja przyszedłem, aby mieli życie i mieli je w pełni”. (Jan 10:10).

To właśnie ma na myśli Paweł, gdy w różnorodności członków mówi o jednym Duchu, który ożywia wszystkich.

 

Ks. Prałat dr. Stefan Dybowski

 

18.01.2021   Konferencja dla sióstr na dzień skupienia w klasztorze St. Augustinus, Berlin-Lankwitz