Sobota czwartego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie – Dz 13, 44-52
Okres wielkanocny to czas nowego życia i łaski Bożej, jednak nawet w świetle Zmartwychwstania pozostają cienie ludzkiej słabości. Jak czytamy w Dziejach Apostolskich 13, 44-52, to zazdrość – cicha, niszcząca i często ukryta – wzbudziła sprzeciw wobec Ewangelii i uciszyła serca, które w innym przypadku mogłyby z radością przyjąć Słowo. Zazdrość, w przeciwieństwie do otwartej niewiary, udaje prawość, ale zaślepia nas na cuda, które Bóg czyni wokół nas i poprzez innych. Okres wielkanocny wzywa nas do wyrzeczenia się zazdrości, która więzi duszę, i do przyjęcia wyzwalającej radości bycia narzędziami łaski, nawet jeśli w centrum uwagi znajdują się inni. W świetle Zmartwychwstałego Chrystusa nauczmy się radować nie z tego, że jesteśmy widziani, ale z tego, że widzimy chwałę Boga – gdziekolwiek i w kimkolwiek się ona pojawia. Zastanówmy się: Wielkanoc jest triumfem boskiej łaski nad ludzką zazdrością, wzywającym nas do odrzucenia zazdrości i stania się radosnymi narzędziami odkupieńczej miłości Zmartwychwstałego Chrystusa.
Don Giorgio