Poniedziałek 2. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 5, 1-10
Autor listu mówi o wyzwoleniu kapłaństwa z plemiennego potomstwa i staje się ono powołaniem. Nikt więc nie bierze tego zaszczytu na siebie, ale każdy jest powołany przez Boga. Nie tylko, że kapłaństwo jest powołaniem, ale także, jest to życie, które należy prowadzić zgodnie z powołaniem. Życie Jezusa jest najlepszym przykładem. Jezus przeżył swoje kapłaństwo do perfekcji poprzez cierpienie w posłuszeństwie. Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa poprzez cierpienie. I w ten sposób Jezus stał się dla wszystkich, którzy są mu posłuszni, źródłem wiecznego zbawienia. Tu pojawia się znaczenie naśladowania Jezusa Chrystusa. W Jezusie nasze cierpienie nabiera sensu, nasze posłuszeństwo nabiera sensu, nasze istnienie nabiera sensu. W Jezusie jesteśmy wyzwoleni i w Jezusie nasze posłuszeństwo przez cierpienie nabiera sensu. Nasze posłuszeństwo przez cierpienie staje się ofiarą. Staje się aktem najwyższego kapłana w Jezusie Chrystusie. Zastanówmy się: Czy jesteśmy zjednoczeni z Jezusem Chrystusem w naszym posłuszeństwie przez cierpienie?