SOBOTA 13 STYCZNIA

SOBOTA 13 STYCZNIA

Sobota 1. tygodnia okresu zwykłego

Święty Hilary, biskup, doktor

Sobota, wspomnienie Najświętszej Maryi Panny

Ewangelia – Marka 2:13-17

Zwracając uwagę na pierwszą część tej ewangelii, widzimy, jak Bóg współdziała z nami. „Jezus wyszedł na brzeg jeziora i cały lud przyszedł do Niego, a On ich nauczał”. Jezus wyszedł na brzeg jeziora. Jezus wyszedł na jezioro. Wtedy przyszedł do niego cały lud. Wtedy ich nauczał. Następnie druga część: Jezus zobaczył Lewiego siedzącego przy komorze celnej. Jezus podszedł do niego i rozmawiał z nim. „Rzekł do niego: 'Pójdź za Mną’. A on wstał i poszedł za Nim”. Jezus tak powiedział, a Lewi wstał i poszedł za Nim. Widzimy Jezusa wychodzącego na jezioro i Jezusa podchodzącego do Lewiego. Jezus zawsze przychodzi do nas i nas prowadzi. Ludzie posłuchali. Lewi poszedł za Nim. My również jesteśmy wezwani do słuchania Jezusa i podążania za Nim. Zastanówmy się: Jezus zawsze podejmuje inicjatywę, aby do mnie przyjść.

NIEDZIELA 14 STYCZNIA

NIEDZIELA 14 STYCZNIA

2. niedziela okresu zwykłego
Ewangelia – Jana 1:35-42
„Gdy Jan stał z dwoma swoimi uczniami, Jezus przechodził, a Jan wpatrywał się w Niego i powiedział: „Patrzcie, oto baranek Boży”. Słysząc to, dwaj uczniowie poszli za Jezusem”. W tych wersetach widzimy prawdziwą misję Jana Chrzciciela. Został on powołany, aby być zwiastunem Mesjasza. I Jan właśnie to robi. Wskazuje swoim uczniom, kto jest Mesjaszem, kto jest Barankiem Bożym. A uczniowie, gdy tylko to usłyszeli, natychmiast poszli za Jezusem. Opuścili swojego nauczyciela. Jan Chrzciciel był gotów stać się narzędziem Bożego planu. Był gotowy przestać istnieć, gdy jego rola dobiegnie końca. A uczniowie byli gotowi natychmiast pójść za Jezusem. To jest uczniostwo. Być narzędziem planu Bożego i nie szukać chwały, ale wycofać się, gdy misja się zakończy. Inną cechą widoczną w dzisiejszej ewangelii jest gotowość do pójścia za Jezusem. Natychmiast po poznaniu, kim jest Jezus, zostawiamy wszystko i idziemy za Nim. Bez względu na to, nad jakim projektem pracujemy, jakie mamy pomysły, w chwili, gdy rozpoznajemy, kim jest Jezus, musimy porzucić wszystko i pójść za Nim. Zastanówmy się: Aby pójść za Jezusem, muszę Go rozpoznać, słuchając Słowa Kościoła, a następnie muszę zostawić wszystko, aby pójść za Nim.

Do Ojca

Do Ojca

Ojcze Janie o sercu co odbija w sobie Boga samego
O sercu czystym intencją i prostym w miłowaniu.
Wstawiaj się za nami.
Ojcze Janie, o sercu czystym – fundamencie świątyni Boga Trójjedynego,
O sercu ukształtowanym dobrymi uczynkami i przejrzystą wyobraźnią
Wstawiaj się za nami.
Ojcze Janie, synu Maryi Niepokalanej,
O sercu ufnym i pełnym zawierzenia.
Wstawiaj się za nami.
Ojcze Janie, przedsiębiorczy i zmotywowany,
O sercu otwartym i pełnym miłosierdzia.
Wstawiaj się za nami.
Ojcze Janie, bogaty w talenty i charyzmaty,
O sercu co umie się dzielić i nie stawia granic.
Wstawiaj się za nami.
Ojcze Janie, pełen nadziei i dobroci,
O sercu stabilnym, wypełnionym pełnią Boga.
Wstawiaj się za nami.

s.M. M. Małgorzata Cur SMI

8 grudnia 2023r

Szafarzu Bożych Tajemnic

Nocne czuwanie w Częstochowie

Nocne czuwanie w Częstochowie

Każdego roku siostry z Prowincji Polskiej gromadzą się w Sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej, by przez całą noc czuwać i zawierzać Jej wszystkie przywiezione intencje. Tegoroczne nocne czuwanie pt: „Miłość i Wyzwanie” z 3 na 4 czerwca na Jasnej Górze, rozpoczęło się Apelem, po którym zostały wygłoszone świadectwa pierwszego spotkania z Bogiem Żywym (świadectwo osoby świeckiej, siostry zakonnej i kapłana).

Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu były śpiewane pieśni uwielbienia. Najważniejszym punktem czuwania była Eucharystia, po której zostały rozdawane białe róże, jako symbol czystości serc i małe chleby- znak dzielenia się dobrem. Po północy w modlitwie różańcowej prosiłyśmy o opiekę nad naszym Zgromadzeniem i wszystkimi dziełami, prowadzonymi przez siostry. Następnie wyśpiewałyśmy godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jutrznią zakończyłyśmy czuwanie. Po podziękowaniach i rozesłaniu przez s. Prowincjalną rozjechałyśmy się umocnione do naszych wspólnot.

Ukończenie budowy szkoły w Mwanga

Ukończenie budowy szkoły w Mwanga

Ukończenie budowy szkoły w Mwanga

W 2009 roku rozpoczęłyśmy pracę w Mwanga na północy Tanzanii.  Początkowo została zakupiona ziemia i wybudowany klasztor jednak w planach było również wybudowanie szkoły podstawowej z internatem. Budowa szkoły to długi proces, a siostry chciały rozpocząć pracę z dziećmi jak najszybciej. Wtedy z pomocą przyszedł ówczesny proboszcz parafii, który udostępnił nam pomieszczenie przy kościele, gdzie miały odbywać się zajęcia dla dzieci, a w między czasie zaczęła się budowa szkoły.

15.01.2018 r. szkoła oficjalnie rozpoczęła swoją działalność z 25 dziećmi (11 chłopcami i 14 dziewczynkami) z 3 nauczycielami i 1 kierowcą. W uznaniu dla naszego Założyciela, została nazwana jego imieniem, tak aby podczas misji sióstr w Mwanga charyzmat ks. Jana Schneidera rozprzestrzeniał się. 

Dzięki dobrej pracy sióstr w parafii i współpracy z lokalnymi mieszkańcami, ludzie zauważyli ogromne zaangażowanie, ofiarność i prawdziwą miłość do dzieci. Postawy te przyciągnęły uwagę rodziców, którzy chętnie zaczęli powierzać swoje dzieci pod naszą opiekę (nawet dzieci z rodzin muzułmańskich), ufając, że właśnie w naszej szkole otrzymają one dobre wychowanie, wartości i wiarę w Boga a zarazem uzyskają dobry start do kolejnego etapu edukacji.

W styczniu 2019 roku siostry musiały opuścić salkę przy kościele, a ponieważ prace budowlane nie były jeszcze ukończone, to przez 6 miesięcy zajęcia odbywały się na terenie klasztoru – pod kibandą (czyli w altance), gdzie nauczanie miały dzieci z klasy pierwszej oraz w prowizorycznie przygotowanej sali lekcyjnej, w której odbywały się zajęcia dla dzieci z drugiej klasy. Dziedziniec klasztorny służył za plac zabaw. W lipcu zajęcia zostały przeniesione już do pierwszych wykończonych sal lekcyjnych na terenie budowy. 

Dzięki Bogu prace budowlane w tym roku zostały pomyślnie ukończone i dzieci zaczęły korzystać z całego kompleksu, czyli budynku szkolnego, internatu oraz jadalni. Ogólnie szkoła jest przeznaczona dla dzieci w wieku od 6 do 13 lat, niezależnie od przynależności wyznaniowej. Obecnie jest 95 uczniów – są to 3 klasy podstawowe. Docelowo ma być 7 klas, czyli około 315 dzieci. W Tanzanii są dwa języki urzędowe – suahili i angielski, a w swoich domach, dzieci zanim pójdą do szkoły posługują się jednym z wielu języków plemiennych, dlatego zajęcia w naszej szkole są prowadzone w języku angielskim, ponieważ niezwykle ważne jest, aby jak najszybciej go poznały, gdyż pomoże to na dalszych etapach edukacji. Obowiązkowe jest także noszenie mundurków, czarnych butów i szarych skarpetek. Jeśli rodzice nie mają pieniędzy lub gdy dziecko wyrosło z butów, mogą nosić inne do momentu, kiedy je zakupią. 

Nauka rozpoczyna się o godzinie 7.30 modlitwą a następnie apelem, podczas którego dzieci stojąc na baczność przed flagą państwową śpiewają hymn narodowy. W południe dzieci jedzą „uji”, czyli kaszkę z mąki kukurydzianej. Lekcje kończą się o godz. 15.00. Po nich, dzieci, które mają blisko do domu wracają same, po inne przyjeżdża ktoś z rodziny a te, które mają daleko są odwożone przez autobus szkolny do swoich domów, a jeszcze inne pozostają w internacie. Pobyt w szkole opłacany jest przez rodziców. 

Ze względu na fakt, że nasza szkoła zaczęła funkcjonować w nowym budynku, 23 kwietnia 2020 roku zaplanowane było poświęcenie i oficjalne otwarcie, ale z powodu epidemii koronawirusa, uroczystość została przesunięta na moment, gdy sytuacja się poprawi.