lut 28, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek drugiego tygodnia Wielkiego Postu
Ewangelia – Łukasza 16:19-31
„Ale to nie wszystko: między nami a wami powstała wielka przepaść, aby nikt, gdyby chciał, nie mógł przejść z naszej strony na waszą i aby nikt nie mógł przejść z waszej strony na naszą”. Kto stworzył tę wielką przepaść? Ta przepaść nie jest dziełem Boga. Ale jest dziełem tego bogatego człowieka. Ten bogacz swoim stylem życia i postawą wobec Łazarza za życia na ziemi stworzył tę przepaść. Ubierał się w purpurę i wytworne płótno i każdego dnia wystawnie ucztował. Tak więc każdego dnia powiększał tę przepaść, czyniąc odrębne życie od biednego Łazarza, który leżał tam pokryty ranami. A ten biedak pragnął tylko nasycić się resztkami, które spadły ze stołu bogacza. Obojętność bogacza wobec biedaka, który znajduje się przed jego oczami, stworzyła tę przepaść. Kiedy jesteśmy obojętni wobec biednych i zmarginalizowanych osób w społeczeństwie, robimy to samo. Tworzymy przepaść między Bogiem a nami. Oddalenie od ubogich jest oddaleniem od Boga. Zastanówmy się: Wielki Post to czas, aby pozbyć się obojętności wobec ubogich i potrzebujących.
lut 27, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 2. tygodnia Wielkiego Postu
Święty Oswald
Ewangelia – Mateusza 20:17-28
„[…] kto by między wami chciał być wielki, niech będzie sługą waszym, a kto by chciał być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”. Jezus szedł w kierunku Jerozolimy i wyraźnie powiedział swoim uczniom, co się tam wydarzy: Jego potępienie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie. Uczniowie dali się jednak ponieść innej myśli. Pochodziła ona od matki Zebedeusza i dotyczyła uprzywilejowanych stanowisk dla jej synów. Za tą myślą poszli wszyscy apostołowie. Jezus wykorzystał tę sytuację, aby nauczać fundamentalnej zasady nowego porządku, który zostanie ustanowiony wraz z Jego misją w Jerozolimie. Przywilejem w Królestwie Bożym jest bycie sługą. Największym przywilejem jest oddanie własnego życia dla innych. Jezus Chrystus ustanawia ten nowy paradygmat porządku świata, aby zbawić ludzkość. Oddaje swoje życie, aby zbawić ludzkość. Jest Bogiem i umiera za nas na krzyżu. Jeśli chcemy do Niego należeć, musimy oddać swoje życie za innych. Zastanówmy się: Wielki Post przypomina nam, abyśmy upodobnili się do Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie na okup za nas i za wielu.
lut 26, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 2. tygodnia Wielkiego Postu
Święty Grzegorz z Nareku, opat i doktor Kościoła
Ewangelia – Mateusz 23:1-12
„Wszystko, co czynią, czynią, aby zwrócić na siebie uwagę”. Jezus mówi dziś o wyzwaniu nieodłącznie związanym z naszym życiem duchowym. Wszystkie nasze duchowe działania mogą być motywowane tym niebezpieczeństwem. Jezus wskazuje na to niebezpieczeństwo. Było tak wiele zwyczajów i tradycji rozwiniętych wśród ludu Bożego, aby przestrzegać przykazań prawa, które jest znakiem relacji między Bogiem. Wszystkie te przykazania, a następnie tradycje i zwyczaje zrodziły się z przykazań Pana, które są znakiem przymierza między Bogiem a Jego ludem. Tak więc wszystko było ukierunkowane na tę relację. Ale powoli uwaga przeniosła się z przymierza na samych siebie. Uwaga przeniosła się z relacji z Bogiem na samego siebie. Tak więc każda modlitwa i zwyczaje stały się narzędziem do zwracania uwagi na siebie. Jest to niebezpieczne dla naszego życia duchowego. Ponieważ w tego rodzaju życiu duchowym wykonujemy każdą modlitwę, każdą Mszę Świętą, każdy Różaniec, aby zwrócić uwagę na siebie, a nie po to, aby wzrastać w naszej relacji z Bogiem. Zastanówmy się: Wielki Post to czas, aby upewnić się, że nasze duchowe działania nie mają na celu zwrócenia uwagi innych na nas samych.
lut 25, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 2. tygodnia Wielkiego Postu
Święty Aleksander Aleksandryjski
Ewangelia – Łukasza 6:36-38
„Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane”. Te słowa Jezusa dokładnie pokazują, jaka jest relacja Boga Ojca z nami. Bóg Ojciec jest współczujący. A my musimy być współczujący tak jak On, ponieważ jesteśmy Jego synami i córkami. Jesteśmy Jego synami i córkami w życiu Jezusa Chrystusa, ale urzeczywistniamy to życie Chrystusa w nas, będąc współczującymi jak Ojciec. Jest to również konieczne do urzeczywistnienia łaski, którą otrzymaliśmy. Jeśli nie przebaczamy innym, nie otrzymamy przebaczenia, nawet jeśli otrzymaliśmy łaskę od Jezusa Chrystusa. Podobnie, jeśli osądzamy innych, sami również będziemy osądzeni. Jeśli potępiamy innych, również będziemy potępieni. Tak więc, chociaż Bóg Ojciec jest współczujący, jeśli nie staniemy się współczujący, nie będziemy w stanie cieszyć się smakiem Jego współczucia. Zastanówmy się: Wielki Post to czas na sprawdzenie, czy jesteśmy współczujący, tak jak nasz niebiański Ojciec.
lut 24, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Druga niedziela Wielkiego Postu
Ewangelia – Marka 9:2-10
„To jest mój Syn umiłowany. Jego słuchajcie”. Jezus Chrystus jest jedynym Synem Bożym, drugą osobą Trójcy Świętej. Ojciec Niebieski potwierdza to na Górze Tabor. W tym stwierdzeniu Ojca jest deklaracja i zobowiązanie. Deklaracja o tożsamości Jego jedynego Syna, umiłowanego. Na nas spoczywa obowiązek słuchania Jego jedynego Syna. Ponieważ to przez Syna rozwija się Boży plan zbawienia ludzkości. Widać to w całej scenerii. Jezus udaje się w góry z grupą wybranych apostołów, aby być sam na sam ze sobą. Ta samotność w górach pokazuje, że Boży plan jest wyjątkowy. Następnie pojawienie się Mojżesza i Eliasza pokazuje, że Boży plan jest wypełnieniem prawa i proroków. Mojżesz reprezentuje przymierze i prawo, które Bóg zawarł z ludem Izraela, a Eliasz proroka, przez którego Bóg nadal interweniował w życie ludu Izraela. Bóg Ojciec dokonał ostatecznej interwencji w naszą historię poprzez wcielenie Swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Mamy obowiązek Go słuchać. Zastanówmy się: Wielki Post to czas weryfikacji, na ile słuchamy Jezusa Chrystusa, umiłowanego Syna naszego Ojca w niebie.
