mar 31, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 4. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Ezechiela 47:1-9,12
Czytanie z Księgi Ezechiela 47 w ten wtorek czwartego tygodnia Wielkiego Postu przedstawia uderzający obraz miłosierdzia Bożego płynącego jak rzeka ze Świątyni – na początku łagodna, potem głęboka i silna, niosąca życie wszędzie tam, gdzie płynie. Ta żywa woda jest symbolem Bożej łaski, która nigdy nie wysycha, miłosierdzia, które nie tylko oczyszcza, ale także odnawia i przemienia. Podczas naszej podróży przez Wielki Post jesteśmy zaproszeni do wejścia do tej rzeki, aby otworzyć suche i zatwardziałe miejsca naszych serc na jej uzdrawiający przepływ. Wielki Post jest świętym okresem spotkania – gdzie Boże miłosierdzie spotyka się z naszą słabością i przynosi owoce. Podobnie jak drzewa rosnące wzdłuż brzegów rzeki w wizji proroka, których liście nigdy nie więdną, a owoce są obfite, my również możemy stać się źródłem pożywienia, pocieszenia i miłości dla innych, gdy jesteśmy zakorzenieni w Bożym miłosierdziu. Każda ofiarowana modlitwa, każdy wyznany grzech, każdy akt miłosierdzia staje się kanałem, przez który ta Boża woda przepływa przez nas i poza nas. Im bardziej pozwolimy temu miłosierdziu przeniknąć nasze życie, tym bardziej będziemy przekształcać się w narzędzia pokoju, agentów współczucia i znaki nadziei w spragnionym świecie. Zastanówmy się: Wielki Post jest otwarciem naszego serca na bezgraniczne miłosierdzie Boga.
Don Giorgio
mar 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 4. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Izajasza 65:17-21
„Nie będzie już słychać w niej płaczu ani krzyku” (Iz 65:19) – ta czuła obietnica objawia serce Bożego pragnienia dla Jego ludu: nie tylko przebaczenia, ale i uzdrowienia; nie tylko oczyszczenia, ale i przywrócenia radości. W ten poniedziałek czwartego tygodnia Wielkiego Postu jesteśmy zaproszeni do wejścia w tę wizję nowości. Bóg nie tylko wymazuje przeszłość – On tworzy coś zupełnie nowego: nowe niebiosa, nową ziemię, nowe serce w każdym z nas. Smutek, który kiedyś odbijał się echem na ulicach naszego życia – płacz spowodowany grzechem, stratą, strachem – zostaje uciszony przez miłosierdzie Boga, który czyni wszystko nowym. Przez Chrystusa otrzymujemy łaskę stania się nowym stworzeniem. Wielki Post jest świętym okresem, w którym pozwalamy tej przemianie się rozpocząć. Poprzez pokutę, modlitwę i uczynki miłosierdzia bierzemy udział w tej przemianie. Nie tylko tęsknijmy za dniem, w którym nie będzie już słychać krzyku, ale stańmy się także ludźmi, którzy osuszają łzy innych, którzy niosą pokój zamiast osądu i którzy, odnowieni w Chrystusie, stają się żywymi znakami świata, który Bóg już rodzi. Zastanówmy się: Wielki Post jest przemianą serca, aby stać się częścią nowych niebios i nowej ziemi, które Bóg stworzył w Jezusie.
Don Giorgio
mar 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela Wielkiego Postu (Niedziela Laetare)
Czytania, Jozuego 5:9-12; Psalm 33(34):2-7; 2 Koryntian 5:17-21; Łukasza 15:1-3,11-32
Niedziela Laetare oferuje moment radosnej pauzy pośród wielkopostnej podróży, zachęcając nas do spojrzenia w przyszłość na spełnienie Bożych obietnic. W czytaniu z Księgi Jozuego koniec manny i początek spożywania plonów Kanaanu oznacza przejście od wędrówki do przynależności, od zależności od codziennych cudów do głębszego uczestnictwa w owocach Bożej obietnicy. To przejście nie symbolizuje nieobecności Boga, ale nowy etap Jego wiernego towarzyszenia. Podobnie Wielki Post wzywa nas do pozostawienia za sobą pustkowia grzechu i wejścia do krainy pojednania, jak zachęca Paweł w liście do Koryntian: „Bądźcie pojednani z Bogiem”. Pokuta jest naszym sposobem na wkroczenie do tej obiecanej ziemi – nie tylko odwrócenie się od grzechu, ale wkroczenie w dojrzałość, zaufanie i życie podtrzymywane przez łaskę. Podobnie jak syn marnotrawny z Ewangelii Łukasza, jesteśmy zaproszeni do powrotu do domu, gdzie Ojciec czeka nie z wyrzutami sumienia, ale z ucztą. Zastanówmy się: Wielki Post to radość pojednania przez pokutę.
Don Giorgio
mar 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Ozeasza 5:15-6:6
W sobotę trzeciego tygodnia Wielkiego Postu prorok Ozeasz zaprasza nas do głębszego zbadania naszych serc: „Chcę miłości, a nie ofiary, poznania Boga, a nie ofiar”. Słowa te są potężnym przypomnieniem, że Bóg nie zachwyca się rytuałem dla samego rytuału, ani nie jest poruszony zewnętrznymi przejawami pobożności, jeśli nie są one zakorzenione w szczerej miłości i pragnieniu poznania Go. Nasza miłość do Boga nie ma być jak poranna chmura lub rosa, która znika wraz z pierwszym ciepłem dnia – być może piękna, ale płytka i krótkotrwała. Wielki Post to nie tylko post, popiół czy rezygnacja z pewnych rzeczy; to powrót do Pana z całym i niepodzielnym sercem. Chodzi o porzucenie iluzji, że możemy zasłużyć na Bożą łaskę poprzez osiągnięcia, a zamiast tego przyjęcie prawdy, że Bóg pragnie żywej relacji z nami. Kiedy kochamy z wytrwałością, kiedy szukamy Go z głodem poznania Go bardziej intymnie, nasze działania w naturalny sposób stają się ofiarami, które Mu się podobają – nie ze względu na ich doskonałość, ale z powodu miłości, z której wypływają. Zastanówmy się: Wielki Post to wyjście poza powierzchowną pobożność ku prawdziwej miłości do Boga, która przenika wszystkie nasze działania.
Don Giorgio
mar 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Ozeasza 14:2-10
Wielki Post jest podróżą powrotną – świętym okresem, który delikatnie wzywa nas z powrotem do komunii z Bogiem, gdzie prawdziwe życie zaczyna się od nowa. Potężne obrazy Ozeasza przypominają nam, że Bóg nie reaguje na naszą nielojalność potępieniem, ale miłością, która stara się przywrócić i odnowić. „Uleczę ich nielojalność, pokocham ich z całego serca”, mówi Pan, objawiając boską czułość, która przewyższa nasze niepowodzenia. Kiedy zwracamy nasze serca ku Niemu, On przychodzi do nas jak rosa – spokojna, stała i życiodajna – ożywiając suchość w nas. Nasze dusze, niegdyś uschnięte przez grzech, zaczynają ponownie kwitnąć jak lilie, zapuszczając głębokie korzenie w Jego łasce i rozciągając się na zewnątrz w pięknie i celu. Wielki Post nie jest więc jedynie czasem zaprzeczenia lub smutku; jest zaproszeniem do ponownego odkrycia radości życia w Bożej obecności. Jest to okres, w którym możemy wyjść spod ciężaru naszej własnej woli i ponownie zamieszkać w Jego cieniu, gdzie nasze życie przynosi owoce – gdzie wzrastamy, kwitniemy i nabieramy zapachu świętości. Piękno Wielkiego Postu tkwi w tej prawdzie: kiedy powracamy do Boga, nie tylko otrzymujemy przebaczenie – zostajemy przemienieni. Zastanówmy się: Wielki Post to zrozumienie piękna życia z Bogiem.
Don Giorgio
