Wtorek, 31 grudnia

Wtorek, 31 grudnia

Siódmy dzień w oktawie Bożego Narodzenia
Święty Sylwester I, papież
Ewangelia Jana 1:1-18
Siódmy dzień w oktawie Bożego Narodzenia zachęca nas do głębokiej refleksji nad tajemnicą Wcielenia objawioną w Ewangelii Jana. „Słowo było światłością prawdziwą, która oświeca wszystkich ludzi” wskazuje na Chrystusa jako ostateczne i jedyne źródło prawdy i oświecenia dla ludzkości. To Prawdziwe Światło nie jest jedynie przewodnikiem dla moralnego życia lub intelektualnego zrozumienia, ale samą istotą boskiego objawienia, oświetlającą drogę do życia wiecznego i komunii z Bogiem – osobistej relacji z Bogiem. Aby stać się dziećmi Bożymi, jak głosi Ewangelia, jesteśmy wezwani do pełnego przyjęcia tego Światła, nie tylko w myślach, ale poprzez szczerą akceptację przemieniającej obecności Chrystusa w naszym życiu. Słowo, które stało się ciałem, Jezus, jest żywym wyrazem miłości Ojca i prawdziwym obliczem boskości, czyniąc widzialnym to, co niewidzialne i przyciągając nas do intymnej relacji z Nim. To Światło, darmo dane, rozprasza ciemność grzechu i ignorancji, oferując każdej duszy możliwość uczestniczenia w boskim życiu i udziału w dziedzictwie dzieci Bożych. Piękno i radość Świąt Bożego Narodzenia przypomina nam, że to Światło nadal świeci na świecie, zapraszając wszystkich do otwarcia serc na jego ciepło i prawdę. Zastanówmy się: Jak bardzo jestem otwarty na przyjęcie Prawdziwego Światła Chrystusa w moim życiu, pozwalając mu przemienić moje serce i poprowadzić moją ścieżkę w kierunku stania się prawdziwym dzieckiem Bożym?

Don Giorgio

Poniedziałek, 30 grudnia

Poniedziałek, 30 grudnia

  1. dzień w oktawie Bożego Narodzenia
    Ewangelia Łukasza 2:36-40
    „Miała już osiemdziesiąt cztery lata i nigdy nie opuściła świątyni, służąc Bogu dniem i nocą, poszcząc i modląc się”. Szóstego dnia oktawy Bożego Narodzenia rozważamy Ewangelię Łukasza 2:36-40, w której spotykamy prorokinię Annę, kobietę o niezwykłej wierze i poświęceniu. W wieku osiemdziesięciu czterech lat życie Anny było świadectwem niezachwianego oddania. Nigdy nie opuściła świątyni, spędzając dnie i noce na modlitwie i poście, w pełni zanurzona w służbie Bogu. Jej niezłomne zaangażowanie sprawiło, że była świadkiem przybycia Mesjasza, Dzieciątka Jezus, w chwili, gdy został przyniesiony do Świątyni. Historia Anny uczy nas głębokiej prawdy, że wytrwałość w naszych duchowych praktykach – czy to poprzez modlitwę, post, czy akty służby – dostosowuje nasze życie do boskiego czasu i otwiera nasze serca na spotkania z Jezusem. Jej przykład zachęca nas do zastanowienia się nad tym, jak nasze ciągłe poświęcenie, nawet w cichych i pozornie niezauważalnych chwilach, może prowadzić do głębokiego duchowego spełnienia i przemieniających doświadczeń Bożej obecności. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę kultywować to samo niezachwiane zaangażowanie i wytrwałość w moim życiu duchowym, co Anna, tak abym i ja mógł być otwarty na spotkanie z Jezusem w chwilach, które On wybierze, aby mi się objawić?

Don Giorgio

Niedziela 29 grudnia

Niedziela 29 grudnia

Święta Rodzina
Ewangelia – Łukasza 2:41-52
„Potem zszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i mieszkał pod ich władzą. Matka Jego przechowywała to wszystko w swoim sercu. A Jezus wzrastał w mądrości, we wzroście i w łasce u Boga i u ludzi”. Święto Świętej Rodziny zachęca nas do postrzegania naszych rodzin jako świętych przestrzeni, w których mieszka Chrystus. Po pierwsze, przypomina nam, że Jezus w swoim człowieczeństwie stał się częścią rodziny, pokazując, że Bóg uświęca i ceni życie rodzinne. Ponieważ Jezus jest obecny w każdej rodzinie, Jego miłość i przewodnictwo są zawsze dostępne, aby przemieniać nasze relacje. Po drugie, serce Maryi wyłania się jako magazyn Bożej łaski. Ona ceniła każdą chwilę życia swojego Syna, modelując dla nas znaczenie kontemplacyjnej miłości i zaufania Bożym planom. Aby nasze rodziny mogły się rozwijać, musimy pozostać połączeni z sercem Maryi, czerpiąc siłę z Jej przykładu niezachwianej wiary i matczynego wstawiennictwa. Wreszcie, Ewangelia wzywa nas do pielęgnowania obecności Jezusa w naszych rodzinach, pomagając Mu wzrastać w naszych sercach poprzez modlitwę, miłość i akty wiary. Tak jak Jezus wzrastał w mądrości, postawie i łasce u Boga i u ludzi, tak i my musimy dążyć do stworzenia środowiska, w którym On może rozkwitać w nas i pośród nas. Przyjmując te prawdy, nasze rodziny mogą odzwierciedlać świętość, miłość i jedność Świętej Rodziny, stając się żywymi świadkami Bożej łaski w świecie. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę zaprosić Jezusa do pełniejszego wzrastania w mojej rodzinie, czyniąc nasz dom odbiciem miłości, jedności i łaski, których przykładem jest Święta Rodzina?

Don Giorgio

Sobota, 28 grudnia

Sobota, 28 grudnia

Święci Młodziankowie, Męczennicy – Święto
Ewangelia – Mateusza 2:13-18
„Słyszano głos w Ramah, szlochający i głośno lamentujący: to Rachela płakała nad swoimi dziećmi”. Rachela wciąż płacze nad niewinnymi dziećmi zabitymi w wyniku aborcji, konfliktów na całym świecie, nadużyć w rodzinach i społeczeństwie, za każdym razem, gdy niewinny jest oskarżony. Herod zrobił to, ponieważ chciał zabić Jezusa. Teraz robimy to, ponieważ nie chcemy uznać obecności Boga pośród nas. Herod starał się wyeliminować Jezusa, ponieważ Jego obecność zagrażała jego doczesnej władzy. Podobnie, gdy odwracamy się od bezbronnych, pozbawionych głosu i marginalizowanych, zaprzeczamy obecności Boga wśród nas. Często to nasze milczenie przybiera formę decyzji Heroda. Czasami to nasz strach popiera decyzję Heroda. Bardziej niż cokolwiek innego, to nasz własny interes zachęca Heroda w nas lub wokół nas. Ale Ewangelia wzywa nas, abyśmy zareagowali inaczej – abyśmy chronili, pielęgnowali i podtrzymywali życie we wszystkich jego formach. Niech to święto zainspiruje nas do obrony życia, przemawiania w imieniu pozbawionych głosu i bycia narzędziami uzdrawiania i sprawiedliwości w świecie tak często naznaczonym płaczem Racheli. Tam, gdzie kiedyś panował strach i przemoc, niech zwycięży miłość i szacunek dla każdego ludzkiego życia. W jaki sposób strach, obojętność lub własny interes mogą wpływać na moje własne działania lub zaniechania wobec bezbronnych i zmarginalizowanych oraz jak mogę lepiej rozpoznać i odpowiedzieć na obecność Boga w nich?

Don Giorgio

Piątek, 27 grudnia

Piątek, 27 grudnia

Święty Jan, Apostoł, Ewangelista – Święto
Ewangelia – Jana 20:2-8
Ewangelia ta podkreśla rolę świętego Jana jako „umiłowanego ucznia”, który miał szczególną bliskość z Jezusem. Jan ukazuje serce otwarte na boskie tajemnice i chętne do przyjęcia prawdy, co stanowi potężny przykład dla wszystkich wierzących. W to święto czcimy nie tylko niezachwianą wiarę świętego Jana, ale także jego wkład w Kościół jako Ewangelisty, który podzielił się głębokimi spostrzeżeniami teologicznymi w swojej Ewangelii i listach. Jego pisma podkreślają tematy miłości, światła i prawdy, zachęcając nas do życia jako dzieci Boże. „Umiłowany uczeń” jest przedstawiany jako ktoś, kto dzieli wyjątkowo bliską więź z Jezusem. Podczas Ostatniej Wieczerzy jest opisany jako leżący blisko piersi Jezusa (J 13:23), co symbolizuje jego głębokie uczucie i zrozumienie. Ta bliskość podkreśla rodzaj relacji, do której Jezus zaprasza wszystkich uczniów – relacji opartej na miłości, zaufaniu i znajomości. Umiłowany uczeń jest obecny podczas kluczowych wydarzeń w życiu Jezusa: na krzyżu (J 19:26-27) i przy pustym grobie (J 20:2-8). Jego działania odzwierciedlają natychmiastową wiarę i głęboką miłość. Bliskość ucznia z Jezusem reprezentuje jedność i komunię, do której wszyscy chrześcijanie są powołani, aby dążyć ze swoim Zbawicielem. Rola umiłowanego ucznia nie polega na wyłączności, ale na pokazaniu potencjału każdego wierzącego do życia w intymnej relacji z Chrystusem. Naśladując Jego miłość, wiarę i oddanie, chrześcijanie są zachęcani do pogłębiania swojego uczniostwa, uznając, że oni również są głęboko kochani przez Jezusa. Zasadniczo temat „umiłowanego ucznia” jest zaproszeniem dla wszystkich wierzących, aby postrzegali siebie jako umiłowanych przez Chrystusa i odpowiedzieli na to całym sercem oddaniem, miłością i wiarą. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę dziś pogłębić moją relację z Jezusem, starając się ucieleśniać wiarę, miłość i oddanie umiłowanego ucznia i żyć jako ktoś, kto naprawdę wierzy i postępuje zgodnie z prawdą o byciu głęboko kochanym przez Chrystusa?

Don Giorgio