wrz 12, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Jan Chryzostom, biskup, doktor Kościoła
Piątek 23 tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia – Marka 4:1-10, 13-20
W dzisiejszej Ewangelii czytamy przypowieść o siewcy, który sieje nasiona. Niektóre z nich padają na dobrą ziemię i wydają dobre owoce. Ale inne padają na nieodpowiedni grunt i nie wydają owoców. Dzieje się tak nie z winy nasion, ale z powodu podłoża, które je przyjmuje. My jesteśmy gruntem przyjmującym. Więc jak myślisz? Jakiego rodzaju podłożem jestem? Przyjmowanie nasion jest czymś bardzo pozytywnym. Oznacza to, że siewca przeszedł obok mnie. Jestem ziemią w oczach siewcy, a siewca ufa mi. Muszę stać się żyzną ziemią. To jest nasze powołanie. To jest nasz wybór. Muszę stać się żyzną ziemią. Muszę się nawrócić. Muszę odpowiedzieć na łaskę Boga. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję potrzebę stania się żyzną glebą, aby otrzymać nasiona Łaski?
Don Giorgio
wrz 11, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Najświętszego Imienia Maryi
Czwartek 23. tygodnia zwykłego
Ewangelia – Łukasz 6:27-38
„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Jak trudno jest nie osądzać, ale bardzo ważne jest, abyśmy przestrzegali tego przykazania Jezusa. Następuje ono po bardzo fundamentalnym nauczaniu Jezusa. „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. Aby być współczującym jak Ojciec, Jezus podaje sposoby. Pierwszym z nich jest „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Potem przychodzą inne, „nie potępiaj, odpuszczaj, dawaj obficie”. Ale pomedytujmy nad pierwszym: „Nie sądźcie”. Dlaczego? Ponieważ kiedy osądzasz, niszczysz swoją relację z tą osobą. Kiedy osądzam, oddalam się od tej osoby. Ale w Jezusie Chrystusie wszyscy jesteśmy zjednoczeni w Jego życiu. Wszyscy jesteśmy zjednoczeni w sercu Jezusa. Moja jedność z drugą osobą w Chrystusie jest niszczona przez mój osąd na temat tej osoby. Zamiast tego, dzięki życiu Chrystusa, muszę starać się zrozumieć tę osobę, abym mógł być współczujący jak Ojciec. Zamiast osądzać, rozumiemy drugą osobę we współczuciu, aby zachować jedność w Chrystusie. Osądzając, oddalam się od drugiej osoby i od jedności zapewnionej w Jezusie Chrystusie. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję, że moje osądy na temat innych oddalają mnie od jedności w sercu Jezusa Chrystusa?
Don Giorgio
wrz 10, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 23 tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia – Łukasza 6:20-26
„Szczęśliwi, którzy teraz płaczecie: będziecie się śmiać”. To jedno z błogosławieństw. Co więc ono oznacza? Czy oznacza to, że musimy teraz płakać, abyśmy mogli śmiać się później? Nie. Oznacza to, że wraz z wcieleniem Boga coś się zmieniło w życiu każdego człowieka. Ludzkie standardy nie mogą być takie same. Ludzkie perspektywy nie mogą być takie same. Nastąpiła fundamentalna zmiana w życiu każdego z nas, ponieważ Bóg stał się częścią naszego życia. To coś wielkiego. To więcej niż możemy sobie wyobrazić. Bóg się wcielił. Co się zmieniło? Zmieniło się to, że nasz płacz nie jest końcem. Ale mój płacz przemieni się w śmiech, ponieważ obecność Boga w moim życiu zmienia moje życie. Płacz jest częścią życia. Ale z Bogiem wcielonym mogę widzieć poza powodami moich łez powody do radości. Obecność Boga w naszym życiu zmienia perspektywy, zmienia spojrzenie na życie, zmienia życiowe wybory. Ponieważ z Bogiem widzimy więcej niż to, co doraźne. Widzimy więcej niż to, co bieżące, ponieważ Bóg, wieczny Ojciec, jest z nami. Zastanówmy się: Czy widzę więcej niż to, co doraźne, gdy Bóg jest obecny w moim życiu?
Don Giorgio
wrz 10, 2024 | AKTUALNOŚCI
W niedzielę 8 września, w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny s. M. Wenancja Szybilska świętowała DIAMENTOWY JUBILEUSZ PROFESJI ZAKONNEJ.
W czasie Eucharystii sprawowanej w intencji naszej Siostry, w kościele parafialnym pw. Chrystusa Króla w Gorzowie Wielkopolskim, bp. Tadeusz Lityński, pasterz diecezji zielonogórsko – gorzowskiej wyróżnił naszą Siostrę nadając Jej diecezjalne odznaczenie: „Zasłużony dla Diecezji Zielonogórsko – Gorzowskiej”.
Serdecznie gratulujemy naszej kochanej Siostrze Wenancji tak pięknego jubileuszu oraz wyróżnienia z rąk Pasterza diecezji.
wrz 9, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 23 tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia – Łukasza 6:12-19
„Wszyscy w tłumie starali się Go dotknąć, ponieważ wyszła z Niego moc, która uzdrowiła ich wszystkich”. Moc od Jezusa jest zawsze obecna. Wszystko, co musimy zrobić, to spróbować Go dotknąć. Bóg nigdy nie przestaje nas kochać. On zawsze nas kocha. Moc, by nas uzdrowić, jest zawsze obecna. Tłum, który widzimy w tym fragmencie, czekał na Jezusa. Poszedł na wzgórza, aby się modlić i spędził tam całą noc. Ale ludzie czekali na Niego. Często zdarza się, że nie próbujemy. Widzimy wielu ludzi i myślimy, że nie da się Go dotknąć. Rezygnujemy. Odkładamy na później. To tutaj nasza wiara zawodzi. Nie możemy się poddawać. Nie możemy odkładać na później. Musimy nadal próbować Go dotknąć. Moc wychodzi z Niego. Ona nas uleczy. Zastanówmy się: Czy nadal próbuję dotknąć Jezusa, czy też rezygnuję bez próbowania z jakichś powodów?
Don Giorgio
