Środa 30 listopada

Środa 30 listopada

Święty Andrzej, Apostoł – święto
Ewangelia – Mateusz 4, 18-22
Rybacy stają się rybakami ludzi to wielka zmiana. Jest to dzieło współpracy Boga i ludzi. 'Pójdźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi’. Pójście za Nim jest naszą częścią, a uczynienie nas jest Jego częścią. Pójście za Nim pochodzi z posłuchania wezwania. On nas wzywa, bo nas widzi. Więc Jego widzenie jest przed Jego wezwaniem. Widział, kochał i powołał. „Gdy Jezus szedł nad Jeziorem Galilejskim, ujrzał dwóch braci: Szymona, którego zwano Piotrem, i jego brata Andrzeja; zarzucali na jezioro sieć, bo byli rybakami”. On widzi nas, gdy jesteśmy przy naszych obowiązkach, przy naszych codziennych zajęciach, przy naszych zobowiązaniach. Nie wtedy, gdy jesteśmy z dala od naszych obowiązków i zobowiązań. Moje zaangażowanie w obowiązki jest kontekstem mojego powołania. Wraz z powołaniem chrześcijańskim otrzymujemy wyższą misję. To jest naśladowanie Jezusa. Co się wtedy zmienia? Moje zaangażowanie w obowiązki staje się zaangażowaniem w sprawy moich braci i sióstr. Moje zaangażowanie staje się moją miłością do bliźniego do tego stopnia, że rezygnuję ze wszystkiego, aby pójść za Jezusem. Wtedy On czyni nas swoimi apostołami i uczniami. Abyśmy szerzyli Jego miłość i miłosierdzie. Zastanówmy się: Czy w swoich obowiązkach i zobowiązaniach przeżywam swoje chrześcijańskie powołanie jako miłość do bliźniego?

Nowenna do Niepokalanej Dziewicy Maryi

Nowenna do Niepokalanej Dziewicy Maryi

Wspaniałą pieśnią radości Maryja uczy nas chwalić Pana. Do niej się zwracamy:

Raduje się mój Duchu w Bogu, moim Zbawcy

Wielkie rzeczy uczynił dla nas Pan, Cenny i wszechmocny, święte jest Jego imię.

Raduje się mój Duchu w Bogu, moim Zbawcy

On patrzy na pokorę swoich dzieci, a jego dobroć rozciąga się na tych, którzy się go boją.

Duch mój raduje się w Bogu, moim Zbawcy

Naszą modlitwę błagalną skierujmy do Maryi. Jak dzieci do naszej matki, do niej mówimy:

Matko Boża, daj mi proste serce.

Święta Maryjo, Matko Boża, zachowaj dla mnie serce dziecięce, czyste i przejrzyste. Obdarz mnie prostym sercem, które nie tęskni za smutkiem.

Matko Boża, obdarz mnie prostym sercem.

Serce pokorne, które kocha nie żądając odwzajemnienia miłości, z radością otwierające się na inne serca, ofiarowujące się przed Twoim Boskim Synem.

Matko Boża, daj mi proste serce.

I niech Bóg nadziei napełni nas głęboką radością. Przez Chrystusa, naszego Pana. Amen.

Wtorek 29 listopada

Wtorek 29 listopada

Wtorek I tygodnia Adwentu
Ewangelia – Łk 10, 21-24
„Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie, bo powiadam wam, że wielu proroków i królów chciało widzieć to, co wy widzicie, a nigdy nie zobaczyli; słyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”. Jezus powiedział to nie tylko o swoich czasach, ale także o obecnych. Wielu ludzi chce zobaczyć światło, ale nie są w stanie go zobaczyć. Widzą ciemność i wady. Ponieważ światło jest ukryte dla uczonych i mądrych. Światło jest objawione zwykłym dzieciom. Aby zobaczyć światło Ojca, musisz stać się dzieckiem. Nie uczonym, który wszystko wie. Ale dzieckiem, które patrzy oczami Ojca i widzi światło. Wtedy widzimy światło zawsze. Tak więc, ilekroć nie widzimy wokół siebie światła, albo widzimy wokół siebie ciemność, spróbujmy jako dziecko spojrzeć w oczy Ojca. Albo popatrzcie oczami jedynego Syna Jezusa Chrystusa, aby zobaczyć światło Ojca. Zastanówmy się: Czy jako synowie i córki patrzymy w oczy Ojca w poszukiwaniu światła?

 

Poniedziałek 28 listopada

Poniedziałek 28 listopada

Poniedziałek 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mt 8, 5-11
„Panie, nie jestem godzien przyjąć cię pod swój dach; daj tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony”. W tych słowach owego setnika możemy odnaleźć prostotę wiary, która otwiera się całkowicie na plan Boży i bez reszty jemu się powierza. Bez żadnych pretensji. Uznaje swoją niegodność przed wszystkimi i otwiera się na plan Boga. Ta prostota wiary jest tym, co dzisiaj rozważamy. Prostota wiary zwiększa jej głębię. Prostota wiary usuwa zbędne elementy w wierze. Nie trzeba wszystkiego rozumieć, ale ważne jest, aby zrozumieć, że wszystko jest możliwe dla Boga. Prostota wchodzi w centrum spraw istotnych. Prostota wnosi spontaniczność Bożej miłości. Zastanówmy się: czy moja wiara jest prosta, która pozwala na całkowite zaufanie Bogu?

Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Jezusa

Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Jezusa

Mimo że ten świat nic sobie nie robi z zapowiedzi o powtórnym przyjściu Chrystusa, ludzi wierzących nie może to nie obchodzić. Mamy czuwać i być gotowi. Ta gotowość polega na życiu w stanie łaski uświęcającej i wyraża się w żywej wierze, która pokazuje kierunek i daje moc.
Szczególnie w Adwencie powinniśmy się więcej modlić i wiernie trwać w oczekiwaniu. Bo jak pisze Benedykt XVI: „Żyć adwentowo znaczy żyć jako przebudzony i budzić innych”.
Błogosławimy Was i życzymy owocnego oczekiwania.

Budujemy Coś Dobrego