Wtorek II tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dz 4, 32-37
Dzisiejsze czytanie pogłębia również zaangażowanie w powołanie do bycia wspólnotą wokół Jezusa Zmartwychwstałego. Cała wspólnota wierzących była zjednoczona sercem i duszą. Nikt nie domagał się dla własnego użytku niczego, co posiadał, gdyż wszystko, co posiadali, było wspólne. Ta jedność serca i duszy dlatego, że naśladowali Jezusa Chrystusa, który został ukrzyżowany i zmartwychwstał. Konkretnym przykładem tej jedności jest posiadanie rzeczy wspólnych i nie roszczenie sobie czegoś na własny użytek. To, co ja mam, staje się tym, co my mamy. „Ja” znika, a pojawia się „My”. Bo w Jezusie Chrystusie nie ma przestrzeni „ja”, a jest tylko przestrzeń dla „My”. Dlatego Barnaba, lewita cypryjskiego pochodzenia, który miał kawałek ziemi, sprzedał go, przyniósł pieniądze i podarował je apostołom. To, co miał, zniknęło, a stało się czymś, co ma wspólnota. To oddanie i przyjęcie tożsamości ciała Chrystusa jest przemianą, której domaga się wiara w Jezusa. Zastanówmy się: Czy jesteśmy gotowi przemienić nasze „ja” w „my”, które należy do ciała Chrystusa Zmartwychwstałego?
Wtorek 18 kwietnia
