gru 25, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Szczepan, pierwszy męczennik
Ewangelia – Mateusz 10:17-22
Związek między Bożym Narodzeniem a męczeństwem św. Szczepana jest głęboki, podkreślając głębsze znaczenie narodzin Chrystusa i ostateczny cel Jego przyjścia na świat. Święto św. Szczepana, 26 grudnia, przypada bezpośrednio po Bożym Narodzeniu. Ta bliskość w kalendarzu liturgicznym nie jest przypadkowa, ale służy podkreśleniu związku między narodzinami Chrystusa a konsekwencjami Jego misji. Zestawienie bożonarodzeniowej radości z męczeńską śmiercią Szczepana przypomina nam, że narodziny Chrystusa nie były jedynie przyjemnym wydarzeniem, ale początkiem misji, która doprowadzi do poświęcenia. Podkreśla, że podążanie za Chrystusem może wymagać oddania życia, zarówno w przenośni, jak i, w niektórych przypadkach, dosłownie. Podczas gdy Boże Narodzenie świętuje dar Syna Bożego, męczeństwo Szczepana przypomina nam o kosztach podążania za tym Synem. Rzuca nam wyzwanie, abyśmy zastanowili się, co jesteśmy gotowi poświęcić dla naszej wiary. Łącząc Boże Narodzenie z męczeństwem św. Szczepana, przypominamy sobie, że Wcielenie, które obchodzimy w Boże Narodzenie, nie dotyczy tylko dziecka w żłobie, ale Bożego planu zbawienia, który zostanie zrealizowany poprzez poświęcenie i który powinien być kontynuowany z odwagą i niezachwianą wiarą w nasze uczniostwo. Zastanówmy się: W świetle głębokiego związku między radością Bożego Narodzenia a kosztem uczniostwa, którego przykładem jest św. Szczepan, w jaki sposób ja osobiście jestem wezwany do przyjęcia misji Chrystusa w moim codziennym życiu – nawet jeśli może to wymagać poświęcenia lub sprzeciwu ze względu na Ewangelię?
Don Giorgio
gru 25, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Dzień Bożego Narodzenia
Ewangelia Łukasza 2:1-14
„Nie bójcie się. Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”. Przesłanie Bożego Narodzenia składa się z trzech punktów: Pierwszy: Nie bójcie się, zwiastujemy wam radość wielką”. Jest to potężne zapewnienie, które rozwiewa strach i wątpliwości, zastępując je obietnicą „wielkiej radości” dla wszystkich ludzi. Radość ta nie jest ulotna ani wyłączna, ale uniwersalna i trwała, będąca odbiciem bezgranicznej miłości Boga. Drugim znakiem Zbawiciela jest „Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” – Bóg, który ogołocił się z wszelkiej chwały, aby być z nami. Ten niezwykły gest podkreśla intymność obecności Boga w naszym zwykłym życiu, pokazując, że zbawienie przychodzi w prostocie i bezbronności. Po trzecie, „pokój ludziom, którzy cieszą się Jego łaską” – pokój będzie wtedy, gdy uniżymy się tak jak On. W żłóbku możemy odkryć, że prawdziwy pokój nie rodzi się z władzy czy pychy, ale z pokory i poddania się woli Bożej. Tak jak Chrystus uniżył się, aby przynieść nam zbawienie, tak i my jesteśmy wezwani do przyjęcia pokory, aby żyć w harmonii z Bogiem i sobą nawzajem. Zastanówmy się: Jak mogę przyjąć pokorę, zaufanie i pokój Chrystusa w moim własnym życiu, pozwalając wielkiej radości Bożego Narodzenia przemienić moje lęki i zbliżyć mnie do innych?
Don Giorgio
gru 24, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
24 grudnia
- dzień nowenny przed Bożym Narodzeniem
Ewangelia Łukasza 1:67-79
W tym fragmencie możemy przeczytać streszczenie wielkiej tajemnicy Wcielenia. Po pierwsze, jest to akt czułego miłosierdzia naszego Boga. Wcielenie jest niezwykłym wyrazem czułego Bożego miłosierdzia. Bóg, w swojej bezgranicznej miłości, postanowił wypełnić lukę między boskością a człowieczeństwem. Wysyłając swojego Syna na świat, demonstruje On swoją troskę o każdego z nas, nie jako odległy sędzia, ale jako kochający Ojciec, który pragnie przywrócić i uzdrowić. Po drugie, ma to przynieść światło nam, którzy żyjemy w ciemności grzechu i w cieniu śmierci. W naszej grzeszności często znajdujemy się w pułapce „ciemności” niewiedzy, rozpaczy i cienia śmierci. Dzięki Jezusowi Chrystusowi, Światłości Świata, otrzymujemy nadzieję, przebaczenie i obietnicę życia wiecznego. To światło rozprasza strach i zaprasza nas do wkroczenia w prawdę o Bożej miłości i zbawieniu. Po trzecie, ma to prowadzić nasze stopy na drogę pokoju, ponieważ sami nie jesteśmy w stanie tego zrobić. Droga pokoju nie jest czymś, co możemy osiągnąć wyłącznie naszymi wysiłkami. Nasze serca są niespokojne i skłonne do podziałów bez łaski Bożej. Przez Jezusa otrzymujemy przewodnika, który prowadzi nas ku pojednaniu – z Bogiem, z innymi i w nas samych. Ta ścieżka pokoju jest darem, podróżą i wezwaniem do zaufania Temu, który idzie obok nas. Zastanówmy się: W jaki sposób odpowiadam na czułe miłosierdzie Boga w moim życiu, pozwalając, by Jego światło rozproszyło moją ciemność i ufając Mu, że poprowadzi mnie ścieżką pokoju, nawet gdy czuję, że nie jestem w stanie iść nią o własnych siłach?
Don Giorgio
gru 22, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Siódmy dzień nowenny przed Bożym Narodzeniem
Ewangelia Łukasza 1:57-66
Siódmy dzień nowenny bożonarodzeniowej, skupiający się na Ewangelii Łukasza 1:57-66, zachęca nas do refleksji nad wiernością Boga, Jego boskim towarzyszeniem i Jego niezwykłymi planami, które często przekraczają ludzkie zrozumienie. Narodziny Jana Chrzciciela są świadectwem aktywnej obecności Boga w życiu tych, których powołuje, ponieważ Jego ręka była z Janem od samego początku, przygotowując go do kluczowej roli w historii zbawienia. Niekonwencjonalne nadanie imienia Janowi – wbrew rodzinnej tradycji – przypomina nam, że Boże plany często stanowią wyzwanie dla norm społecznych i ludzkich oczekiwań. Podkreśla znaczenie zaufania i otwartości w reagowaniu na Jego wolę, nawet jeśli odbiega ona od znanych ram. Fragment ten upewnia nas, że każdej misji Boga, czy to wielkiej, czy skromnej, towarzyszy Jego przewodnictwo i łaska. Przygotowując się na narodziny Chrystusa, wzywa nas do przyjęcia nieoczekiwanego, rozpoznania Bożej ręki w szczegółach naszego życia i znalezienia zaufania w prawdzie, że Jego plany są zawsze doskonałe, nawet jeśli rozwijają się w zaskakujący sposób. Zastanówmy się: Jak bardzo jestem otwarta na zaufanie Bożym planom dotyczącym mojego życia, zwłaszcza gdy kwestionują one moje oczekiwania lub tradycje i ramy, do których jestem przyzwyczajona?
Don Giorgio
gru 22, 2024 | AKTUALNOŚCI
Stało się już tradycją, że przed świętami Bożego Narodzenia, nasza wspólnota na Filipinach odwiedza tutejsze więzienie dla kobiet w Mandaluyong, gdzie przebywa już od ponad 13 lat pani Basia z Polski. Spotkaniu towarzyszyło wielkie wzruszenie i dużo radości. Na koniec pani Basia podarowała nam wykonaną własnoręcznie małą choinkę z koralików.
s. Agata
