gru 5, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 1. tygodnia Adwentu
Święty Mikołaj, biskup
„Gdy Jezus wyruszył w drogę, szło za Nim dwóch niewidomych, krzycząc: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida””. Adwent to podążanie za Jezusem nawet wtedy, gdy wszystko jest niejasne. Ci dwaj niewidomi szli za Jezusem. Jak to się stało? To jest moc Boga, który jest pośród nas. Adwent zaprasza nas do kroczenia w wierze, nawet jeśli droga przed nami jest niejasna. Podobnie jak niewidomi, nie zawsze możemy „widzieć”, dokąd prowadzi nas Jezus, ale jesteśmy wezwani do zaufania Jego obecności i prowadzeniu. Ich zdolność do podążania za Jezusem pomimo ślepoty odzwierciedla tajemniczą, ale potężną rzeczywistość Boga, który jest obecny i aktywny w naszym życiu, często w sposób, którego nie jesteśmy w stanie w pełni zrozumieć.
W tym czasie przygotowań my również jesteśmy zachęcani do „podążania za Jezusem”, szukając Jego miłosierdzia, otwierając nasze serca na Jego łaskę i ufając, że Jego światło poprowadzi nas nawet w ciemności. Tak jak niewidomi doświadczyli przemieniającej mocy Bożej obecności, tak nam przypomina się, że Adwent jest podróżą wiary, nadziei i oczekiwania – czasem zaufania w to, co niewidzialne i przyjęcia bliskości Boga. Zastanówmy się: W jakich obszarach mojego życia jestem wezwany do podążania za Jezusem w wierze, nawet jeśli droga naprzód wydaje się niejasna lub niepewna?
Don Giorgio
gru 5, 2024 | POZYTYWNE IMPULSY
Mikołaja, biskupa Myry w Licji (obecnie część Turcji). Nadal w wielu krajach święto to przynosi dzieciom prezenty. Święty Mikołaj, znany ze swoich sekretnych aktów dobroci i troski o bezbronnych, inspiruje nas do zastanowienia się nad głębszym znaczeniem dawania – nie tylko prezentów materialnych, ale także prezentów od nas samych. Kiedy myślisz więcej o dzieleniu się, a mniej o otrzymywaniu, zaczynasz stawać się darem. Skupiając się na dzieleniu się, a nie na otrzymywaniu, zmieniamy naszą perspektywę na obfitość i wdzięczność. Każdy akt dobroci, nieważne jak mały, ma potencjał, by rozprzestrzenić się na zewnątrz i dotknąć życia w sposób, z którego możemy nawet nie zdawać sobie sprawy. Stawanie się darem to ucieleśnianie ducha dawania w każdej interakcji i relacji. Chodzi o okazywanie miłości, zrozumienia i chęci przyczyniania się do dobrobytu innych. Może to oznaczać wysłuchanie, zaoferowanie pomocnej dłoni lub po prostu bycie obecnym w czyjejś potrzebie. Te małe czyny, gdy są zakorzenione w prawdziwej trosce, często znaczą więcej niż jakikolwiek materialny prezent. Ten sposób myślenia jest zgodny z ideą, że dawanie przekształca zarówno dawcę, jak i odbiorcę. Kiedy skupiamy się na tym, co możemy dać, a nie na tym, co możemy otrzymać, pielęgnujemy więzi i tworzymy poczucie wspólnego człowieczeństwa. To cykl dobroci, który buduje relacje i wzmacnia więzi. Dawaj i dawaj bez miary, stajesz się bardziej tym, kim jesteś!
Don Giorgio
gru 4, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek pierwszego tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mateusza 7:21,24-27
„Każdy więc, kto tych słów moich słucha i według nich postępuje, podobny będzie do człowieka rozsądnego, który dom swój zbudował na skale”. Adwent to budowanie naszego życia na skale, którą jest Jezus. Ten budynek nie zawali się, gdy nadejdą deszcze, powodzie, wichury i uderzą w ten dom. Wyzwania deszczu i trudności powodzi nie będą przeszkadzać naszemu domowi. Ponieważ nasz dom jest zbudowany na skale, Chrystusie. Adwent, okres przygotowań i oczekiwania, zachęca nas do refleksji nad tym, czy nasze życie zbudowane jest na skale Chrystusa – fundamencie wiary, posłuszeństwa i miłości – czy też na ruchomych piaskach światowych rozproszeń. Nieuniknione życiowe burze – wyzwania, zmagania i próby – sprawdzają siłę naszego fundamentu. Życie zakorzenione w Chrystusie pozostaje niezachwiane, znosząc te trudności z odpornością i łaską. W tym okresie musimy dostosować nasze działania do naszej wiary poprzez modlitwę, Pismo Święte, służbę, pojednanie i nadzieję, pozwalając Jezusowi przemieniać nas i być naszym niewzruszonym fundamentem. Żyjąc zgodnie z Jego naukami, przygotowujemy się nie tylko na świętowanie Jego narodzin, ale także na Jego ostateczny powrót, gotowi stawić czoła życiowym próbom z ufnością i powitać Go w sercach wzmocnionych wiarą i miłością. Zastanówmy się: Czy naprawdę buduję swoje życie na solidnym fundamencie Chrystusa, dostosowując swoje działania do Jego nauk, czy też pozwalam, by ruchome piaski światowych rozproszeń osłabiały moją wiarę i odporność w obliczu życiowych burz?
Don Giorgio
gru 3, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 1. tygodnia Adwentu
Święty Jan Damasceński, kapłan, lekarz
Ewangelia – Mateusza 15:29-37
„Chwalili Boga Izraela”. Adwent jest widzeniem działania Boga w nas, wokół nas i chwaleniem Pana”. Przez wcielenie Bóg jest pośród nas i troszczy się o chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych. A lud był zdumiony i chwalił Boga Izraela. Jezus ponownie dostrzega potrzeby ludzi. „Żal mi tych wszystkich ludzi. Od trzech dni są ze mną, a nie mają co jeść”. Znalazł rozwiązanie z tego, co mieli. Z siedmiu chlebów nakarmił cały tłum. Bóg żyje pośród nas. Cuda, takie jak nakarmienie tłumu, są nie tylko aktami współczucia, ale także znakami Bożej obecności i zaopatrzenia. Wzywają nas do pełnego zaufania i oddania się Jemu. Tutaj potrzebujemy czegoś więcej niż zdumienia i uwielbienia. Potrzebujemy prawdziwej i głębszej relacji z Bogiem, który jest pośród nas. Ta relacja to wiara w Jezusa jako Zbawiciela. To wyjście poza relację okolicznościową do uczniostwa. To uczynienie Jezusa centrum naszego życia. Adwent wzywa nas do skoncentrowania naszego życia na Jezusie, pozwalając Mu kształtować nasze działania, decyzje i priorytety. Zastanówmy się: W jaki sposób możesz przejść od zwykłego zdumienia Bożymi dziełami do budowania głębszej, przemieniającej relacji z Jezusem, czyniąc Go centrum swojego życia w tym okresie Adwentu?
Don Giorgio
gru 3, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Franciszek Ksawery, kapłan
Wtorek 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia Łukasza 10:21-24
„Wszystko zostało mi powierzone przez Ojca mego; a nikt nie wie, kim jest Syn, oprócz Ojca, i kim jest Ojciec, oprócz Syna i tych, którym Syn zechce objawić”. Adwent to poznanie Syna, abyśmy mogli poznać Ojca. To poznanie nie jest jedynie intelektualne, ale relacyjne i doświadczalne. Poznać Jezusa to spotkać serce Boga, który jest miłością, miłosierdziem i prawdą. Poprzez swoje słowa, czyny i samą obecność Jezus objawia nieskończone współczucie Ojca i pragnienie relacji z ludzkością. W Jezusie Ojciec nie jest już odległy ani abstrakcyjny, ale staje się bliski, dostępny i osobisty. Okres Adwentu naznaczony jest nadzieją i oczekiwaniem. Zaprasza nas do skupienia się na wcieleniu – Bóg staje się człowiekiem w osobie Jezusa Chrystusa. Kontemplując życie i misję Jezusa, jesteśmy głębiej wciągnięci w tajemnicę tego, kim jest Bóg. W tym Adwencie jesteśmy wezwani do otwarcia naszych serc na objawienie Ojca przez Syna. Każdy krok w poznawaniu Syna przybliża nas do Ojca, przemieniając nasze serca i przyciągając nas w boskie objęcia. To jest obietnica i nadzieja Adwentu: poznając Syna, naprawdę poznajemy Ojca i Jego niezawodną miłość. Zastanówmy się: W jaki sposób moja relacja z Jezusem kształtuje moje rozumienie Boga jako kochającego Ojca i jak mogę pełniej otworzyć swoje serce na ten boski uścisk podczas Adwentu?
Don Giorgio
