gru 1, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia Mateusza 8:5-11
„Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój; daj tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój”. Słowa setnika wyrażają postawę, która leży u podstaw Adwentu: uznanie własnej niegodności przy jednoczesnym pełnym zaufaniu w Bożą moc i miłosierdzie. Adwent jest okresem oczekiwania i przygotowań, nie tylko do świętowania narodzin Chrystusa, ale także do Jego przyjścia do naszego życia tu i teraz. Jest to czas na zatrzymanie się i zastanowienie się nad sposobami, w jakie upadamy – naszymi niedoskonałościami, grzechami i słabościami. Podobnie jak setnik, przyznajemy, że nie zasługujemy na Bożą obecność dzięki naszym własnym zasługom. Adwent nie jest jednak okresem rozpaczy czy potępiania siebie; jest raczej okresem nadziei i otwartości na przemianę. Setnik modeluje zasadniczą postawę dla Adwentu. Jest to lekcja dla wszystkich, którzy przechodzą przez Adwent: nasza niegodność nie jest barierą dla Boga, ale zaproszeniem do głębszego spotkania z Jego łaską. Wystarczy zaufać Panu i Jego Słowu, które uczyni cud w naszym życiu. Zastanówmy się: Jak mogę przyjąć pokorę i wiarę setnika w czasie Adwentu, uznając własną niegodność, a jednocześnie w pełni ufając Bożemu miłosierdziu i przemieniającej mocy Jego Słowa w moim życiu?
Don Giorgio
gru 1, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Pierwsza Niedziela Adwentu
Ewangelia – Łukasza 21:25-28,34-36
„Czuwajcie, modląc się w każdym czasie o siłę do przetrwania wszystkiego, co ma się stać, i do stanięcia z ufnością przed Synem Człowieczym”. Jezus daje jasne instrukcje, jak czekać na Pana. Dotyczy to zarówno adwentu, w który wchodzimy, jak i ostatecznego przyjścia naszego Pana. Tak więc jest to: czuwanie – bycie czujnym; modlenie się przez cały czas – utrzymywanie żywej relacji z Bogiem; stanie z ufnością – całkowite zaufanie Panu. Są to sposoby, dzięki którym przygotowujemy się do Bożego Narodzenia. Czuwanie wymaga czujności i uwagi. Adwent to czas uświadamiania sobie obecności Boga w naszym życiu i otaczającym nas świecie. Bycie duchowo przebudzonym oznacza rozpoznawanie znaków Bożej miłości i odpowiadanie na Jego wezwanie w naszych codziennych działaniach. Po drugie, modlitwa utrzymuje naszą relację z Bogiem żywą i kwitnącą. Podczas Adwentu jesteśmy zaproszeni do pogłębienia naszej więzi z Nim poprzez chwile cichej refleksji, modlitwy wspólnotowe i akty wdzięczności. Po tym następuje absolutne zaufanie Panu, które pozwala nam stawić czoła wyzwaniom z nadzieją. Ugruntowując się w wierze, możemy podejść do nadchodzących uroczystości i życiowych prób z pewnością Bożych obietnic. Te instrukcje Jezusa stanowią mapę drogową dla Adwentu, okresu duchowej odnowy, oczekiwania i radości. Podejmując czujność, modlitwę i ufność, przygotowujemy nasze serca na powitanie narodzin Chrystusa i pozostajemy niezachwiani w nadziei na Jego ostateczny powrót. Zastanówmy się: Jak mogę kultywować czujność, pogłębiać moje życie modlitewne i wzmacniać moje zaufanie do Boga, aby przygotować moje serce na narodziny Chrystusa i Jego ostateczny powrót?
Don Giorgio
