mar 26, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza 7:23-28
W czwartek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza (7:23-28) stanowi potężne wezwanie do samooceny i pokuty. Lament Boga nad odmową słuchania przez Jego lud – pomimo Jego nieustannego, cierpliwego wołania – głęboko rezonuje w tym okresie Wielkiego Postu. „Nie słuchali ani nie zwracali uwagi; podążali za uporem swoich złych serc”. Słowa te konfrontują nas z niewygodną prawdą, że my również możemy popaść w ten sam schemat. Wielki Post to święty czas, w którym jesteśmy zaproszeni do zatrzymania się i refleksji nad stanem naszych serc. Jak często zamykamy uszy na głos Boga, wybierając zamiast tego podążanie za własnymi pragnieniami, własnymi planami, własną dumą? Jak często pozwalamy, by upór zatwardzał nasze dusze, przekonując samych siebie, że wiemy lepiej niż Bóg? Odwrócenie się do Niego plecami nie zawsze wygląda dramatycznie – często dzieje się to powoli, subtelnie, gdy nie modlimy się, nie słuchamy lub nie kochamy. Ten czas wzywa nas, byśmy przestali – przestali słuchać hałasu naszych samolubnych serc, przestali usprawiedliwiać nasze nieposłuszeństwo i przestali opierać się delikatnej korekcie Pana. Boże przykazanie pozostaje niezmienne: „Słuchajcie Mojego głosu… a Ja będę waszym Bogiem, wy zaś będziecie Moim ludem”. Wielki Post to zaprzestanie popadania w te same grzechy przez nasze uparte zachowanie.
Don Giorgio
mar 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Księga Powtórzonego Prawa 4:1,5-9
Wielki Post to święty czas, który wzywa nas nie tylko do pokuty, ale także do pamięci – głębokiej, celowej pamięci, która kształtuje sposób, w jaki żyjemy każdego dnia. W Księdze Powtórzonego Prawa 4:1,5-9 Mojżesz napomina lud, aby był czujny, ostrożny i nigdy nie zapominał o rzeczach, które widziały ich oczy – cudach, wyzwoleniu, prowadzeniu przez Boga. Nie chodzi tylko o przechowywanie wspomnień; chodzi o to, aby te doświadczenia stanowiły rdzeń tego, kim jesteśmy i jak żyjemy. Wielki Post rzuca nam wyzwanie, aby nasza interakcja z Bogiem stała się sposobem na życie, a nie tylko tymczasowym celem. Jest to czas na ponowne dostosowanie naszych serc do prawdy, którą widzieliśmy i poznaliśmy, aby uchronić się przed zapomnieniem i aby nasze dusze były przebudzone na trwałą obecność Boga. I ta pamięć nie powinna kończyć się na nas – musi być dzielona, przekazywana, opowiadana naszym dzieciom i wnukom. Wierność Boga staje się historią, którą żyjemy i dziedzictwem, które pozostawiamy. W ten sposób Wielki Post przekształca się z okresu przygotowań w trwającą całe życie postawę świadomości, pokory i pokoleniowego świadectwa. Poprzez modlitwę, post i czyny miłości wcielamy w życie historię Bożego miłosierdzia i kontynuujemy ją w naszych czasach. Zastanówmy się: Wielki Post sprawia, że interakcja Boga z nami staje się dziedzictwem naszego życia.
Don Giorgio
mar 24, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Zwiastowanie Pańskie
Czytania Iz 7:10-14,8:10; List do Hebrajczyków 10:4-10; Ewangelia Łukasza 1:26-38
Zwiastowanie Pańskie zmienia wszystko, ponieważ wyznacza moment, w którym wieczność dotyka czasu, a Słowo staje się ciałem. W cichej wiosce Nazaret Stwórca wkracza w swoje stworzenie – nie grzmotem czy ogniem, ale poprzez pokorne „tak” młodej kobiety. Słowo, przez które wszystko się stało, przyjmuje ludzkie serce, ludzką twarz i ludzkie przeznaczenie. Zwiastowanie to moment, w którym wieczne Słowo Boga wkracza w ograniczenia ludzkiej historii. To wieczność obejmująca czas. Maryja, pełna łaski, staje się miejscem spotkania wieczności i czasu, boskiej wolności i ludzkiej współpracy. Jej „tak” odbija się echem przez wieki, ponieważ w nim odwieczny plan zbawienia znajduje dom w naszym świecie. Zwiastowanie jest tajemnicą pokory i chwały, w której ponadczasowy Bóg decyduje się wpisać w ludzką historię – nie siłą, ale szeptem, wyborem i sercem otwartym na Jego wolę. W posłuszeństwie Maryi i samoofierze Chrystusa zbawcza wola Boga zaczyna się rozwijać w najbardziej zdumiewający sposób. Zwiastowanie to nie tylko wydarzenie; to świt odkupienia. Zastanówmy się: Czy naprawdę rozumiem, co wydarzyło się podczas Zwiastowania? Słowo stało się ciałem.
Don Giorgio
mar 23, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie 2 Krl 5:1-15
W dzisiejszym pierwszym czytaniu (2 Krl 5:1-15) jesteśmy świadkami początkowego oburzenia Naamana, gdy prorok Elizeusz poleca mu wykonanie pozornie prostej czynności – kąpieli w rzece Jordan. Naaman oczekiwał czegoś większego, czegoś bardziej dramatycznego, co odpowiadałoby powadze jego stanu. Jednak to spotkanie ujawnia głęboką wielkopostną prawdę: to nie wielkość naszych działań, ale duch, w jakim są one wykonywane, ma znaczenie przed Bogiem. Wiara przekształca nawet najprostszy gest w moment łaski. Wielki Post zaprasza nas do pokory – zaufania, że Bóg działa poprzez zwykłe środki i podchodzenia do naszych praktyk nie z dumą lub oczekiwaniem spektakularności, ale ze szczerymi sercami otwartymi na uzdrowienie. Kiedy działamy z wiarą, nasze najmniejsze uczynki – akty miłosierdzia, słowa życzliwości, ciche modlitwy – stają się ścieżkami odnowy i narzędziami Bożego miłosierdzia. Zastanówmy się: Wielki Post jest potwierdzeniem naszej wiary nawet w prostych czynnościach codziennego życia.
Don Giorgio
mar 23, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Księga Wyjścia 3:1-8,13-15
Ta tajemnicza scena wprowadza nas w serce objawienia: Bóg objawia się jako Obecność, która wzywa, która mówi, która posyła. Nie jest Bogiem odległym, bezosobowym czy abstrakcyjnym, ale Bogiem, który widzi cierpienie swojego ludu, który słyszy wołanie uciśnionych i zstępuje, by ich wyzwolić. Krzew gorejący jest żywym obrazem Wcielenia: Bóg wkracza w historię, nie niszcząc jej, ale raczej ją uświęcając. Chrystus jest krzewem, który płonie boską miłością, ale przyjmuje nasze kruche człowieczeństwo. Ta sama Tajemnica odnawia się w Eucharystii: pod skromnymi znakami chleba i wina płonie prawdziwa Obecność Pana. A kiedy Bóg mówi: „Jestem, który jestem”, oferuje nam bardzo głęboką prawdę. On jest Istotą par excellence, wieczną, wierną, obecną. Nie jest Bogiem stworzonym ludzkimi rękami, ale Tym, który jest, który pozostaje, który nam towarzyszy. Wierzyć w tego Boga oznacza wejść z Nim w żywą relację, zaufać Jego obietnicy, pozwolić się kształtować Jego woli. Zastanówmy się: Wielki Post to przebywanie w Jego żywej Obecności z żywą odpowiedzią relacji.
Don Giorgio
