lip 31, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Ignacy Loyola, kapłan
Czwartek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie 1 List do Koryntian 10, 31-11, 1
W święto św. Ignacego Loyoli słowa św. Pawła przypominają nam, że istotą życia chrześcijańskiego jest ukierunkowanie wszystkiego – naszych myśli, czynów i pragnień – na chwałę Boga. „Cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą” – to wezwanie, aby nawet najzwyklejsze zadania i codzienne czynności postrzegać jako okazję do oddania Mu czci. Oznacza to życie z zamierzeniem, pozwalając, aby nasza praca, relacje, wybory, a nawet zmagania stały się ofiarą miłości. Święty Ignacy dał nam tego przykład poprzez swoją duchowość „odnajdywania Boga we wszystkim”, ucząc nas, że świętość nie jest zarezerwowana dla wyjątkowych chwil, ale jest kultywowana w prostocie codziennego życia, kiedy wszystko czyni się z wiarą i miłością. Zastanówmy się: czy świadomie staram się chwalić Boga we wszystkim, co robię, pozwalając, aby nawet zwyczajne chwile mojego życia stały się aktami miłości i uwielbienia?
Don Giorgio
lip 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 17. tygodnia okresu zwykłego
Święty Piotr Chryzolog, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie Księga Wyjścia 34, 29-35
Dzisiejsze czytanie pokazuje nam, jak Mojżesz po rozmowie z Bogiem powrócił do ludu z twarzą tak promienną, że ludzie byli pełni podziwu dla widzialnego znaku obecności Boga na nim. Ta promienność nie była jego zasługą, ale skutkiem łaski, wynikiem głębokiej komunii z Panem. Podobnie, kiedy żyjemy w łasce Bożej, przemienia nas ona w sposób często widoczny dla innych: w naszych słowach, czynach, a nawet w pokoju i radości, które promieniujemy. Łaska dostosowuje nasze serca do woli Bożej, tak że nie mówimy z własnych impulsów lub planów, ale jako narzędzia Jego mądrości i prawdy. Podobnie jak Mojżesz, stajemy się żywymi świadkami, odbijającymi światło Boże w świecie, który pragnie nadziei i przewodnictwa. Dzisiaj jesteśmy zaproszeni do zbliżenia się do Boga w modlitwie i bliskości, aby Jego łaska nie tylko nas wypełniła, ale także przelewała się przez nas, ujawniając Jego obecność we wszystkim, co mówimy i robimy. Zastanówmy się: czy moje życie odzwierciedla przemieniającą łaskę Boga w taki sposób, że moje słowa i czyny ujawniają Jego obecność tym, którzy mnie otaczają?
Don Giorgio
lip 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święci Marta, Maria i Łazarz
Wtorek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie 1 List św. Jana 4, 7-16
W święto św. Marty, Marii i Łazarza jesteśmy zaproszeni do kontemplacji piękna przyjaźni opartej na miłości Bożej, relacji, która nie wynika z wygody czy obowiązku, ale ze wspólnego życia w Bogu. Ich dom w Betanii był miejscem, gdzie Jezus znajdował odpoczynek, pocieszenie i miłość, miejscem, gdzie przyjmowano Go nie tylko jako nauczyciela lub cudotwórcę, ale jako prawdziwego przyjaciela. W służbie Marty, słuchającym sercu Marii i cichej obecności Łazarza widzimy różne przejawy miłości, które razem tworzą pełną i przyjazną przestrzeń dla Chrystusa. Święty Jan w dzisiejszym czytaniu przypomina nam, że „Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”. Ta prawda jest pięknie ucieleśniona w rodzinie z Betanii: ich miłość do siebie nawzajem i miłość do Jezusa były nierozłączne, płynęły z tego samego boskiego źródła. Ich przyjaźń pokazuje nam, że świętość często przejawia się w zwyczajnym rytmie codziennego życia, w wspólnych posiłkach, rozmowach, łzach i radościach. To właśnie w tych prostych chwilach, zakorzenionych w miłości, obecność Boga staje się namacalna i przemieniająca. Wasza miłość do innych staje się również przestrzenią dla Chrystusa. Przyjaźń w Chrystusie nigdy nie jest zamknięta w sobie; promieniuje na zewnątrz, stając się prawdziwą przestrzenią dla prawdziwych relacji między nami. Podobnie jak Marta, Maria i Łazarz, pielęgnujmy relacje, które są nie tylko budujące i wierne, ale także głęboko zakorzenione w Bogu, aby nasze przyjaźnie stały się miejscami, w których Jezus jest przyjmowany, poznawany i na nowo spotykany. Zastanówmy się: czy moje relacje są zakorzenione w miłości Boga w taki sposób, że nie tylko pielęgnują wzajemne uczucie, ale także tworzą przestrzeń, w której Chrystus jest naprawdę przyjmowany i spotykany?
Don Giorgio
lip 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święta Alfonsa Muttathupadathu (1910–1946)
Poniedziałek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie: Księga Wyjścia 32, 15–24, 30–34
W dzisiejszym czytaniu historia złotego cielca stanowi dla nas wyzwanie, abyśmy rozpoznali „bożki”, które tworzymy w naszym życiu – często kształtowane przez dumę, strach lub własny interes. Tak jak Izraelici zbudowali fałszywego boga, aby zaspokoić swoją niecierpliwość i pragnienie kontroli, tak i my możemy stworzyć własne „złote cielęta”, które są niczym innym jak naszym ego, które pielęgnujemy i chronimy za wszelką cenę. Idole te mogą nie być wykonane ze złota, ale przejawiają się w naszej potrzebie uznania, niechęci do przebaczenia lub pragnieniu, aby to my, a nie Bóg, byliśmy w centrum uwagi. Życie świętej Alfonsy stanowi uderzający kontrast w stosunku do tego egocentryzmu; przyjęła ona pokorę, cierpienie i miłość ofiarną, pozwalając łasce Bożej jaśnieć poprzez swoją kruchość. Dzisiaj jesteśmy zaproszeni do zbadania naszych serc: do jakich fałszywych obrazów lub własnych ego się przywiązujemy i czy jesteśmy gotowi pozwolić, aby zostały one zniszczone, aby tylko Bóg mógł panować w nas?
Don Giorgio
lip 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela zwykła
Czytania: Rdz 18, 20-32; Kol 2, 12-14
W tę 17. niedzielę zwykłą czytania wprowadzają nas w serce Boga, który słucha, przebacza i zbawia. W odważnym dialogu między Abrahamem a Panem spotykamy Boga, który nie jest odległy ani surowy, ale uważny i miłosierny, gotowy wysłuchać ludzkich błagań i odpowiedzieć z współczuciem. Święty Paweł w liście do Kolosan objawia pełnię tego miłosierdzia w Chrystusie, który nie tylko słucha, ale także działa: bierze na siebie ciężar naszych grzechów, naszych niepowodzeń i wszystkiego, co nam przeszkadzało, i znosi je, przybijając je do krzyża. W takiego Boga wierzymy, nie w takiego, który prowadzi rejestr naszych przewinień, ale w takiego, który pragnie nas odnowić, pojednać i uwolnić. Nasza odpowiedź musi być pełna pokornej ufności i szczerego nawrócenia, pozwalając Jego miłosierdziu kształtować nasze życie i okazując to samo miłosierdzie innym. Dzisiaj podziwiajmy cierpliwość Boga, który słucha, miłość Boga, który przebacza, i moc Boga, który zbawia. Zastanówmy się: czy naprawdę wierzę w miłosierdzie Boga, który słucha moich modlitw, przebacza mi grzechy i anulował mój dług poprzez krzyż Chrystusa, i czy żyję zgodnie z tym miłosierdziem?
Don Giorgio
