sie 5, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Przemienienie Pańskie – święto
Pierwsze czytanie: Daniel 7, 9-10.13-14
Przepowiednia Daniela spełnia się w Przemienieniu Jezusa, gdzie Jego boska chwała, ukryta w Wcieleniu, objawia się w chwili promiennego blasku. Odziany w olśniewającą biel, stojący wraz z Mojżeszem i Eliaszem i otoczony obłokiem boskiej obecności, Jezus ukazuje się jako wieczny Syn Człowieczy i wypełnienie Prawa i Proroków. Wydarzenie to odsłania głęboką tajemnicę chrystologiczną: ten sam Jezus, który kroczy wraz ze swoimi uczniami w ludzkiej słabości, jest również wiecznym Królem, którego panowanie jest wieczne. Przemienienie nie jest jedynie wizją Jego boskości, ale przedsmakiem tego, co czeka wszystkich, którzy uczestniczą w Jego tajemnicy paschalnej. Jest to spotkanie nieba i ziemi, czasu i wieczności, którego centrum jest Chrystus. Fakt, że dzieje się to podczas modlitwy, przypomina nam, że prawdziwa wiedza o Jezusie nie pochodzi wyłącznie z obserwacji, ale z komunii z Nim, w której rozbrzmiewa głos Ojca: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. W tej chwili dostrzegamy zarówno głębię Jego pokory w Wcieleniu, jak i wielkość Jego wiecznej majestatu, które zapraszają nas, abyśmy utkwili wzrok w Nim, który jest w pełni człowiekiem i w pełni Bogiem. Zastanówmy się: czy naprawdę szukam Chrystusa w modlitwie, pozwalając Jego boskości i człowieczeństwu przemienić moje spojrzenie, abym mógł Go słuchać i wierniej za Nim podążać?
Don Giorgio
sie 5, 2025 | AKTUALNOŚCI
Wyruszyła 45. Piesza Pielgrzymka Wrocławska na Jasną Górę, tydzień modlitwy, wspólnoty i trudu ofiarowanego Bogu. Hasło tegorocznej pielgrzymki brzmi: „Pielgrzymi nadziei” i rzeczywiście, tysiące stóp niesie nadzieję, modlitwy i intencje swoje oraz innych.
Wśród pątników są również nasze siostry: s. Barbara, s. Sylwia, s. Rachela i s. Martyna, które razem z pielgrzymami przeżywają ten święty czas w drodze.
Szczególną posługę podejmuje s. Barbara, która odwiedza grupy pielgrzymkowe, przybliżając postać sługi Bożego ks. Jana Schneidera, założyciela naszego Zgromadzenia. Jego życie i duchowe dziedzictwo stają się inspiracją w drodze ku Maryi, która jest Matką Nadziei.
Otaczamy modlitwą wszystkich pielgrzymów, prosząc, by każdy ich krok zbliżał do Boga. Polecamy szczególnie nasze siostry, niech Pan będzie ich siłą, a Maryja prowadzi bezpiecznie do Jasnogórskiego Sanktuarium.
sie 5, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 18. tygodnia okresu zwykłego
Święto poświęcenia Bazyliki Matki Bożej Większej
Pierwsze czytanie: Księga Liczb 12, 1-13
Dzisiejsze czytanie przedstawia Mojżesza jako wzór głębokiej pokory i duchowej dojrzałości. Jego bliskość z Bogiem – rozmowa z Nim „twarzą w twarz” – wynika bezpośrednio z jego łagodności, ponieważ pokorne serce jest otwarte i podatne na boską bliskość. Nawet gdy zostaje skrzywdzony przez Miriam i Aarona, Mojżesz nie mści się ani nie broni, lecz wstawia się za uzdrowienie Miriam, ucieleśniając ducha w pełni zgodnego z miłosierdziem Boga. To pokazuje, że prawdziwa duchowa wielkość nie mierzy się władzą ani elokwencją, ale zdolnością do porzucenia dumy, przebaczenia i odzwierciedlania Bożego miłosierdzia. W święto poświęcenia Bazyliki Matki Bożej Większej przypominamy sobie Maryję, pokorną służebnicę, której pokora otworzyła ją na największą z łask: noszenie Słowa, które stało się ciałem. Podobnie jak Mojżesz i Maryja, jesteśmy wezwani do pielęgnowania serca tak pustego z siebie, aby Bóg mógł je całkowicie wypełnić, przemieniając je w miejsce, gdzie Jego obecność jest odczuwalna, a Jego miłosierdzie przepływa ku innym. Zastanówmy się: czy moje serce jest wystarczająco pokorne i otwarte, aby zbliżyć się do Boga i odzwierciedlać Jego miłosierdzie poprzez przebaczenie i wstawiennictwo nawet za tych, którzy mnie skrzywdzili?
Don Giorgio
sie 4, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Jan Maria Vianney, kapłan
Poniedziałek 18. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie: Księga Liczb 11, 4-15
Dzisiejszy fragment z Księgi Liczb ukazuje ludzką skłonność do skupiania się na tym, czego nam brakuje, zamiast na darach już otrzymanych od Boga. Izraelici, mimo że zostali wyzwoleni z niewoli i byli karmieni manną z nieba, domagają się mięsa, zaślepieni niezadowoleniem i pożądaniem. Natomiast w święto św. Jana Marii Vianney’ego przypomina nam się głębsza prawda teologiczna: łaska jest zawsze wystarczająca, ponieważ sam Bóg jest naszym udziałem. Święty Jan Vianney, znany ze swojej pokory i niestrudzonej posługi pojednania, nie żył lamentując nad tym, czego mu brakowało, ale radując się z zawsze obecnego daru przebaczającej miłości Chrystusa. Jego życie uczy nas, że kiedy zakorzenimy się w łasce Bożej, nasze nieustanne pragnienia uciszają się i widzimy, że boskie miłosierdzie jest naszym prawdziwym pokarmem. To przejście od narzekania do wdzięczności odzwierciedla sedno teologii chrześcijańskiej: zbawienie nie polega na tym, czego nam brakuje, ale na przyjęciu i życiu w obfitej łasce już wylanej w Chrystusie, który zaspokaja każdy głód duszy. Zastanówmy się: czy skupiam się bardziej na tym, czego brakuje mi w życiu, czy też dostrzegam i dziękuję za obfitą łaskę i przebaczającą miłość Chrystusa, która już jest obecna?
Don Giorgio
sie 3, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela zwykła
Czytania: Księga Koheleta 1,2; 2,21-23; List do Kolosan 3,1-5.9-11
Dzisiejsze czytania przypominają nam, że nic na tym świecie nie może naprawdę zaspokoić pragnienia naszych serc poza Chrystusem. Księga Koheleta głosi, że wszystko jest marnością, wskazując nam prawdę, że ziemskie dążenia, osiągnięcia i dobra materialne są przemijające, podczas gdy nasze życie z Jezusem jest wieczne i bezpieczne. Święty Paweł zachęca nas, abyśmy „myślami byli w niebie”, ponieważ nasze prawdziwe życie jest teraz „ukryte z Chrystusem w Bogu”. Jest to zaproszenie do pogłębienia naszej osobistej relacji z Nim – do pozwolenia, aby Jego obecność określała naszą tożsamość i kształtowała nasze życie. Aby to osiągnąć, musimy pozbyć się egoizmu, samolubstwa i nawyków „starego człowieka”, pozwalając Jego miłości odnawiać nas każdego dnia na Jego podobieństwo. Bliskie życie z Jezusem oznacza życie w ciągłej świadomości Jego obecności, pozwalanie, aby Jego głos kierował naszymi wyborami, Jego miłosierdzie leczyło nasze rany, a Jego przykład inspirował nasze działania. Kiedy skupiamy się na Chrystusie, odkrywamy wolność i radość życia zakotwiczonego nie w rzeczach przemijających, ale w Nim, który jest naszym prawdziwym życiem i trwałym skarbem. Zastanówmy się: czy moje życie jest naprawdę skoncentrowane na Chrystusie, pozwalając Mu codziennie mnie odnawiać i uwalniać od egoizmu i samolubstwa, abym mógł żyć na Jego podobieństwo?
Don Giorgio
