Sobota, 2 sierpnia

Sobota, 2 sierpnia

Sobota wspomnienia Najświętszej Maryi Panny
Sobota 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie Księga Kapłańska 25:1, 8-17
Dzisiejsze czytanie zachęca nas do ponownego odkrycia ducha Jubileuszu, który obecnie obchodzimy, jako czasu wyzwolenia, odnowy i zaufania Bożej opatrzności. Przykazanie, aby dać odpocząć ziemi, umorzyć długi i pozwolić wszystkim powrócić do domów swoich ojców, mówi o radykalnej wizji, w której odrzuca się ludzką chciwość, odnawia relacje, a całe stworzenie znajduje odpoczynek w Bożej opiece. Ten święty rok nie był jedynie reformą gospodarczą czy społeczną, ale ponownym skupieniem życia na prawdzie, że wszystko należy do Pana i że jesteśmy Jego ludem, powołanym do życia w wolności i hojności. W jubileuszu zależność od Boga zastępuje samodzielność, a miłosierdzie ma pierwszeństwo przed posiadaniem. W dniu wspomnienia Najświętszej Maryi Panny przypomina nam się o jej prostym zaufaniu do Bożej opatrzności i ubóstwie ducha, które otworzyły ją na Jego wielkość. Podobnie jak ona, jesteśmy zaproszeni do porzucenia tego, co nas zniewala, naszych niepokojów, przywiązań lub pragnienia kontroli, i do odpoczynku w opiece Tego, który obdarza nas obficie. Jubileusz wzywa nas do oczyszczenia serca: do wolności przebaczenia, dzielenia się i życia jako dzieci, które wiedzą, że wszystko jest darem. Zastanówmy się: Jakich przywiązań lub pragnień kontroli muszę się pozbyć, aby móc żyć bardziej swobodnie w Bożej opatrzności i dzielić się Jego hojnością z innymi?

Don Giorgio

Piątek, 1 sierpnia

Piątek, 1 sierpnia

Święty Alfons Maria de Liguori, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie Księga Kapłańska 23:1, 4-11, 15-16, 27, 34-37
Pierwszy piątek miesiąca: Powierzmy się Najświętszemu Sercu Jezusa
W ten pierwszy piątek miesiąca, powierzając się Najświętszemu Sercu Jezusa, dzisiejsze czytanie przypomina nam, że święta nie są jedynie ludzką inicjatywą, ale boskim zaproszeniem. Święta i zgromadzenia Izraela zostały ustanowione przez samego Pana jako chwile upamiętniające Jego zbawcze dzieła i odnowienie przymierza z Nim. Podobnie każda celebracja Eucharystii, w której uczestniczymy, nie jest tylko rytuałem, który wybieramy, ale wezwaniem Boga do ponownego spotkania z Jego miłością i miłosierdziem. W Najświętszym Sercu widzimy pełnię tego boskiego zaproszenia: Jezus otwiera swoje serce, aby przyciągnąć nas do swojego życia, uleczyć nasze rany i przemienić nas swoją miłością. Za każdym razem, gdy gromadzimy się na modlitwie, odpowiadamy na wezwanie Boga, który pragnie być ze swoim ludem i umacniać nas swoją obecnością. Dzisiaj zbliżmy się do Najświętszego Serca z wdzięcznością i pokorą, pamiętając, że nasze uwielbienie nie polega na tym, co dajemy Bogu, ale na przyjmowaniu i świętowaniu tego, co On już dla nas uczynił. Zastanówmy się: czy moja pobożność wobec Najświętszego Serca jest prawdziwą odpowiedzią na zaproszenie Jezusa, uznając je za Jego pragnienie, aby przybliżyć mnie do swojej miłości i zbawczej obecności?

Don Giorgio