gru 3, 2022 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Franciszek Ksawery, kapłan
w sobotę 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mt 9:35-10:1,5,6-8
„Idźcie raczej do owiec zagubionych w domu Izraela… Otrzymaliście bez zapłaty, dajcie bez zapłaty”. Jezus przyszedł do nas i uczynił nas swoimi uczniami bez opłat. Przyjął nas z naszą słabością i wadami. Podzielił się z nami swoim autorytetem, by iść do zagubionych owiec. Stan kogoś wokół nas jako zagubionego, to miejsce, w którym zaczyna się nasza misja. Rozejrzeć się dookoła, aby zrozumieć, kto jest zagubiony, kto płacze, kto jest zrozpaczony, kto jest przygnębiony, to pierwszy krok. Często nie widzimy zagubionych. Widzimy tych, którzy przychodzą do Kościoła i są aktywni w różnych jego rzeczywistościach. Ale pamiętajmy, że nasza misja zaczyna się tam, gdzie ktoś wokół nas, czuje się zagubiony. Po zrozumieniu, że ta osoba czuje się zagubiona lub jest zagubiona, musimy przywrócić jej sens życia, jej godność. A to oddanie staje się oddaniem bez zapłaty, gdy to oddanie jest dzieleniem się, gdy to oddanie jest bez pretensji, jako służba. Zastanówmy się: Adwent to czas, aby całe nasze dawanie było dzieleniem się w służbie drugiemu.
gru 2, 2022 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek I tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mt 9, 27-31
„Gdy Jezus szedł drogą, szli za nim dwaj niewidomi, krzycząc: 'Ulituj się nad nami, Synu Dawida’. A gdy Jezus doszedł do domu, niewidomi podeszli do niego, a On rzekł do nich:” . To jest piękna scena. Dwóch niewidomych idących za Jezusem. Ci dwaj niewidomi idący za Jezusem, aż Jezus doszedł do domu. Bardzo trudne – ciągle krzyczeć do kogoś bez wiedzy i ślepo iść za kimś bez wiedzy. Ale oni szli dalej. Nie widzieli Go, ale szli dalej. Nie usłyszeli żadnej odpowiedzi na swój krzyk, ale kontynuowali. Ciemność w ich oczach, ani cisza w ich uszach nie zatrzymała ich. Oni nadal podążali i krzyczeli. Modlitwy bez odpowiedzi są zaproszeniem do kontynuowania, kontynuowania, kontynuowania krzyku. Spotkali go w domu, w którym przebywa Jezus. Zastanówmy się: Adwent to czas, by nie przestawać iść za Jezusem i wołać Go nawet wtedy, gdy nie widzimy odpowiedzi.
gru 1, 2022 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek I tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mt 7:21,24-27
„Nie ci, którzy mówią do mnie „Panie, Panie”, wejdą do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie”. Bo ten, kto tylko woła „Panie, Panie”, trzyma Pana z daleka i idzie do Niego w razie potrzeby. Ten, kto tylko woła „Panie, Panie”, chce, aby Pan błogosławił wszystko, co czyni. Ten, kto tylko woła „Panie, Panie”, słucha tylko siebie. To, czego chce Bóg, to zupełnie inna rzecz. Bóg chce, aby Jego Słowo było wcielone w nasze życie. Chce, aby twoje życie było budowane według Jego Słowa. Chce, aby Jego Słowo stało się skałą mojego życia, na której będę budował. Jego Słowo staje się moim życiem. Wtedy rozpoznamy, że wołanie „Panie, Panie” jest powierzchowne, jeżeli Słowo Boże nie staje się rzeczywistością w moim życiu. Gdzie moje życie staje się częścią Jego Słowa. Wtedy wołanie „Panie, Panie” zostaje zastąpione przez „Tak, Tak, Panie”. Zastanówmy się: Czy Słowo Boże staje się rzeczywistością w moim życiu, czy tylko oddalam Słowo Boże, wołając tylko „Panie, Panie”?
