gru 16, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
17 grudnia
Ewangelia Mateusza 1:1-17
Genealogia Jezusa Chrystusa w Ewangelii Mateusza 1:1-17 może wydawać się długa i na pierwszy rzut oka przypominać zwykłą listę imion. Jednak jej znaczenie jest głębokie i wieloaspektowe. Fragment ten podkreśla wypełnienie Bożej obietnicy i celowość Jego boskiego planu. Po pierwsze, podkreśla wierność Boga Jego obietnicom. Genealogia łączy Jezusa z Dawidem i Abrahamem, dwiema kluczowymi postaciami w historii zbawienia. Przymierze Boga z Abrahamem obiecało, że przez jego potomków wszystkie narody będą błogosławione (Rdz 12:3), a przymierze z Dawidem zapewniło, że jego tron będzie trwał wiecznie (2 Samuela 7:16). Śledząc rodowód Jezusa wstecz do tych postaci, Mateusz podkreśla, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem, wypełnieniem tych starożytnych przymierzy. Po drugie, ujawnia przygotowanie i opatrzność stojącą za Wcieleniem. Lista obejmuje pokolenia, pokazując, że Boży plan zbawienia ludzkości nie był nagłą decyzją, ale skrupulatnie przygotowanym przez historię. Po trzecie, genealogia odzwierciedla uniwersalność Bożej łaski. Obejmuje ona nie tylko żydowskich patriarchów i królów, ale także osoby o zaskakujących i niekonwencjonalnych historiach. Na przykład Rahab była poganką i byłą prostytutką, a Rut była Moabitką. Wreszcie, podkreśla znaczenie poszczególnych osób w Bożym planie. Każde wymienione imię – niektóre dobrze znane, inne ledwo wspomniane w Piśmie Świętym – reprezentuje życie, które przyczyniło się do rozwoju Bożego dzieła odkupienia. Zastanówmy się: W jaki sposób refleksja nad genealogią Jezusa inspiruje mnie do postrzegania własnego życia i historii jako części większego planu Boga, nawet w chwilach, gdy moja rola lub cel mogą wydawać się małe lub nieistotne?
Don Giorgio
gru 15, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 3. tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mateusza 21:23-27
W tym fragmencie jesteśmy świadkami głębokiego momentu, w którym Jezus jest kwestionowany co do swojego autorytetu przez arcykapłanów i starszych, którzy rzucają Mu wyzwanie, ponieważ Jego nauki zakłócają ich komfort i poczucie kontroli. Ich pytania nie wynikają z prawdziwego poszukiwania prawdy, ale ze strachu przed utratą władzy i autorytetu. Jezus, z mądrością i jasnością, odpowiada, rzucając im wyzwanie pytaniem o Jana Chrzciciela, obnażając ich niezdolność do zajęcia stanowiska. Ich unikanie odzwierciedla głębszą kwestię – nie są jasni ani uczciwi wobec siebie, nie chcą konfrontować się z prawdą z obawy przed jej konsekwencjami. Gdy zbliżamy się do Adwentu, fragment ten zachęca nas do zbadania naszej własnej otwartości na prawdę o Wcieleniu, głębokiej tajemnicy Boga stającego się człowiekiem. Adwent nie jest jedynie okresem oczekiwania, ale czasem kultywowania postawy pokory, ciekawości i odwagi, porzucenia naszych lęków i z góry przyjętych wyobrażeń, aby spotkać się z przemieniającą rzeczywistością Chrystusa. Tak jak dyskomfort przywódców religijnych uniemożliwił im dostrzeżenie autorytetu i prawdy Jezusa, tak i my musimy zmierzyć się z barierami w nas samych – pychą, strachem lub wątpliwościami – które utrudniają nam przyjęcie pełni Bożego objawienia. Czyniąc to, przygotowujemy nasze serca na przyjęcie światła Chrystusa z prawdziwą otwartością na przemianę. Zastanówmy się: Jakich obaw, wątpliwości lub z góry przyjętych wyobrażeń mogę się trzymać, które uniemożliwiają mi pełne przyjęcie prawdy i przemieniającej mocy Chrystusa w moim życiu?
Don Giorgio
gru 15, 2024 | AKTUALNOŚCI
JAK OBCHODZILIŚMY ŚWIĘTO NASZEJ PATRONKI MARYI NIEPOKALANEJ
W NASZYM TANZAŃSKIM REGIONIE W CHIKUKWE 08.12.2024
Pragniemy podziękować Bogu za dar naszego Założyciela Jana Schneidera, ponieważ w tym roku obchodzimy Jubileusz 200-lecia jego urodzin. Jego życie jest wyznacznikiem naszego życia w dzisiejszych czasach. Cieszymy się również z jubileuszu 170-lecia naszego Zgromadzenia. Jak wiele dobrych rzeczy otrzymujemy codziennie w naszym Zgromadzeniu. Ważną rzeczą dla nas jest pogłębianie naszej formacji ewangelizacyjnej, gdziekolwiek jesteśmy, i niesienie charyzmatu naszego Zgromadzenia poprzez szczere życie ostatnim słowem, które nasz Założyciel Jan Schneider dał nam jako ukochanym córkom Maryi Niepokalanej: „Żyć w jedności i miłości między sobą”.
Jak widać, zgromadziliśmy się, aby dziękować Bogu za życie naszego Założyciela.
Oto wszystkie przedstawicielki każdej wspólnoty w regionie Tanzanii.
gru 15, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
3 Niedziela Adwentu
Ewangelia Łukasza 3:10-18
Służba Jana przyciągnęła powszechną uwagę, a ludzie, przepełnieni oczekiwaniem, zaczęli się zastanawiać, czy może on być Mesjaszem. Jednak Jan szybko wyjaśnił swoją rolę, wskazując nie na siebie, ale na Chrystusa. Jego słowa: „Nie jestem zdolny rozwiązać rzemyka u Jego sandałów” odzwierciedlają głęboką świadomość jego pozycji i wielkości misji Chrystusa. Pokora Jana polega na jego gotowości do odsunięcia się na bok, kierując uwagę ludzi na Jezusa, zamiast szukać chwały dla siebie. Adwent, jako okres przygotowań, wzywa nas do przyjęcia tej samej postawy pokory. Jest to czas rozpoznania naszych własnych ograniczeń i przekierowania naszej uwagi na przyjście Chrystusa. Tak jak Jan przygotował drogę dla Jezusa, tak my jesteśmy zaproszeni do przygotowania naszych serc i życia na przyjęcie Go w pełni. Wiąże się to z odłożeniem na bok pychy, egocentryzmu i rozproszeń, które mogą przeszkadzać nam w rozpoznaniu i przedstawieniu światu prawdziwego Chrystusa. Pokora w Adwencie nie polega na umniejszaniu siebie, ale na tworzeniu przestrzeni dla Boga, aby mógł w nas działać. Oznacza to uznanie, że nie jesteśmy centrum historii, ale częścią większej narracji, w której Chrystus jest w centrum uwagi. Czyniąc to, stajemy się autentycznymi świadkami Jego miłości, miłosierdzia i prawdy, podobnie jak Jan Chrzciciel. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę pokornie odsunąć się od własnych pragnień, dumy lub rozproszeń w tym okresie Adwentu, aby pozwolić Chrystusowi zająć centralne miejsce w moim życiu i w życiu tych, którzy mnie otaczają?
Don Giorgio
gru 14, 2024 | AKTUALNOŚCI
W naszym szpitalu w Berlinie, podobnie jak w innych katolickich szpitalach, wieloletnią tradycją jest organizowanie przedświątecznych uroczystości dla pacjentów.
Tak było również 12 grudnia 2024 r., kiedy to przedstawiciel arcybiskupa Berlina, dr Heiner Koch, zawsze uczestniczy w tym przyjęciu bożonarodzeniowym. W tym roku był to proboszcz katedry ks. prałat Tobiasz Przytarski, który wraz z katolickimi i protestanckimi kapelanami szpitala złożył pacjentom życzenia biskupie.
Uroczystość bożonarodzeniowa rozpoczęła się w kaplicy szpitalnej krótką modlitwą. Uczestniczyli w nim pracownicy szpitala, personel pielęgniarski, lekarze, studentki pielęgniarstwa, a także wiele sióstr zakonnych, po czym wraz z proboszczem katedry i kapelanami udali się na poszczególne oddziały, gdzie zorganizowali uroczystość dla pacjentów z kolędami.
Proboszcz katedry i kapelani udali się do każdego pacjenta, a zaskoczenie i radość pacjentów były wypisane na ich twarzach. Niektórzy płakali, inni śpiewali i była to wspaniała nagroda dla wszystkich zaangażowanych w organizację, w głębokim doświadczeniu, że ten, kto daje, otrzymuje tysiąckrotność w zamian.
W tej radości odbyła się także kolacja dla wszystkich zaangażowanych w klasztorze św. Augustyna razem ze wspólnotą sióstr i było to radosne zakończenie tej pięknej uroczystości.
