sty 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 3. tygodnia czasu zwykłego
Święta Angela Merici, dziewica
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 9:15,24-28
Fragment Listu do Hebrajczyków podkreśla fundamentalną różnicę między systemem ofiarniczym Starego Testamentu a ostateczną, jednorazową ofiarą Jezusa Chrystusa. W Starym Przymierzu arcykapłan był zobowiązany do wielokrotnego wchodzenia do sanktuarium i ofiarowywania krwi zwierząt w celu zadośćuczynienia za grzechy ludu. Ofiary te były jednak tymczasowe i nie mogły w pełni wyeliminować grzechu. Natomiast ofiara Chrystusa jest opisana jako ostateczna i ostateczna. Nie musiał On ofiarowywać się wielokrotnie, ponieważ Jego ofiara była doskonała i wystarczająca, aby raz na zawsze zadośćuczynić za grzechy ludzkości. Fragment ten podkreśla, że ofiara Chrystusa miała miejsce w kulminacyjnym momencie historii – „pod koniec ostatniego wieku” – co oznacza jej wieczny i przemieniający wpływ. Co więcej, rysuje paralelę między ludzkim doświadczeniem umierania raz i stawienia czoła sądowi a pojedynczą ofiarą Chrystusa, która wzięła na siebie winy wielu. Jego drugie przyjście, jak wyjaśnia tekst, nie będzie miało na celu dalszej pokuty, ale raczej przyniesie zbawienie i nagrodę tym, którzy wiernie na Niego czekają. Fragment ten zapewnia wierzących o kompletności dzieła Chrystusa i pewności zbawienia dla tych, którzy Mu ufają, wzmacniając chrześcijańską nadzieję na Jego powrót i ostateczne wypełnienie Bożego planu odkupienia. Zastanówmy się: W jaki sposób zrozumienie jednorazowej ofiary Chrystusa stanowi dla mnie wyzwanie, by głębiej zaufać Jego łasce i żyć z większą ufnością w obietnicę zbawienia?
Don Giorgio
sty 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela zwykła
Niedziela Słowa Bożego
Świętych Tymoteusza i Tytusa
Pierwsze czytanie Nehemiasza 8:2-6,8-10
Lud Boży z uwagą słuchał Słowa Bożego. Lud Boży czcił Słowo Boże. Lud Boży celebrował Słowo Boże. Fragment z Księgi Nehemiasza pięknie ilustruje głęboką relację między Słowem Bożym a Ludem Bożym, podkreślając ich głęboką cześć, uważność i radosne świętowanie. Gdy Ezdrasz, skryba, czytał na głos święty tekst, lud zgromadził się z otwartymi sercami, uważnie słuchając boskiego przesłania. Ich uwaga podkreśla uznanie autorytetu Słowa i jego przemieniającej mocy w ich życiu. Co więcej, ich cześć jest wyrażana poprzez gesty uwielbienia, takie jak stanie ze czcią i odpowiadanie „Amen, Amen”, uznając świętość i prawdę zawartą w Piśmie Świętym. Ta cześć nie jest jedynie zewnętrznym aktem, ale odzwierciedleniem ich wewnętrznego usposobienia wiary i posłuszeństwa. Co więcej, fragment ten ujawnia, że Słowo Boże nie ma być ciężarem, ale źródłem głębokiej radości. Ezdrasz i Nehemiasz zachęcają ludzi, aby nie smucili się, ale znajdowali siłę i radość w Bożym przesłaniu, podkreślając, że „radość Pana jest waszą siłą”. Radość Pana to Słowo Boże, które jest naszą siłą. Ten odcinek służy jako ponadczasowe przypomnienie, że Słowo Boże, przyjęte ze szczerością, ma moc prowadzenia, podnoszenia na duchu i jednoczenia ludu Bożego, wspierając wspólnotę zakorzenioną w wierze i radości. Jak osobiście słucham, czczę i celebruję Słowo Boże w moim codziennym życiu i w jaki sposób mogę pogłębić moją relację z nim, aby doświadczyć radości i siły, jaką oferuje?
Don Giorgio
sty 24, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Nawrócenie świętego Pawła Apostoła – Święto
Pierwsze czytanie Dz 22, 3-16
Pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich 22:3-16 opowiada o spotkaniu Pawła ze zmartwychwstałym Chrystusem na drodze do Damaszku – chwili, która na zawsze zmieniła jego życie. Fragment ten przypomina nam, że Boża łaska jest zarówno szczególna, jak i wyjątkowa w naszym życiu. Szczególna: Boża interwencja w życie Pawła była głęboko osobista. Paweł, wcześniej znany jako Saul, gorliwie prześladował chrześcijan, wierząc, że służy Bogu. Jednak Chrystus zwrócił się bezpośrednio do niego: „Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz?”. To osobiste powołanie podkreśla, jak Bóg spotyka nas tam, gdzie jesteśmy, przemawiając do naszych serc w wyjątkowy sposób. Wyjątkowe: Nawrócenie Pawła nie było zwykłym wydarzeniem. Było dramatyczne, z oślepiającym światłem, głosem z nieba i głębokim objawieniem Jezusa jako Pana. Pokazuje, że Boża interwencja może być nagła i odmienić nasze życie, zdolna do przekierowania całego naszego celu.
Historia Pawła zachęca nas do pozostania otwartymi na przemieniającą moc Boga. Nawet w chwilach, gdy myślimy, że wszystko już wiemy, Bóg może wezwać nas na nową ścieżkę. Jego nawrócenie służy również jako przesłanie nadziei – nikt nie jest poza zasięgiem Bożego miłosierdzia i łaski. Zastanówmy się: W jaki sposób Bóg przemawia dziś do mnie w moim życiu?
Don Giorgio
sty 23, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Franciszek Salezy, biskup, doktor Kościoła
Piątek 2. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 8:6-13
W Liście do Hebrajczyków 8:6-13 Jezus Chrystus objawia się jako wypełnienie i pośrednik nowego przymierza, które przewyższa stare przymierze oparte na prawie. Stare przymierze, zapisane na kamiennych tablicach i zależne od ludzkiego przestrzegania, ostatecznie nie mogło przynieść prawdziwego zbawienia, ponieważ lud Izraela wielokrotnie od niego odstępował. W przeciwieństwie do tego, nowe przymierze nie jest zewnętrznym zbiorem zasad, ale intymną, transformującą rzeczywistością zapisaną bezpośrednio w ludzkich sercach i umysłach poprzez wcielenie Chrystusa. Stając się człowiekiem, Bóg wypełnia lukę między sobą a ludzkością, oferując przebaczenie i pojednanie poprzez łaskę, a nie zwykły obowiązek. To nowe przymierze oznacza głęboką wewnętrzną odnowę, w której obecność Boga mieszka w każdym wierzącym, wspierając bezpośrednią i osobistą relację. Jak oświadcza Bóg: „Włożę moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. Wtedy będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”, podkreślając, że zbawienie jest teraz wewnętrzną przemianą, a nie zewnętrznym przestrzeganiem. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę pełniej otworzyć swoje serce i umysł na przyjęcie nowego przymierza, pozwalając Bożej obecności prawdziwie przemieniać moje myśli, działania i tożsamość od wewnątrz?
Don Giorgio
sty 22, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 2 tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie z Listu do Hebrajczyków 7:25-8:6
Pierwsze czytanie z Listu do Hebrajczyków 7:25-8:6 przypomina nam głęboką prawdę, że Jezus jest zarówno naszym Zbawicielem, jak i wiecznym Arcykapłanem, nieustannie wstawiającym się za nami. W przeciwieństwie do kapłanów Starego Przymierza, którzy musieli składać wielokrotne ofiary za grzechy, Jezus, ofiarując siebie jako doskonałą i jednorazową ofiarę, zapewnił nam wieczne odkupienie. Jego zbawcza moc jest absolutna i niekończąca się, ponieważ żyje On wiecznie, aby wstawiać się za tymi, którzy zbliżają się do Boga przez Niego. Fragment ten podkreśla wyższość kapłaństwa Chrystusa, które nie jest zakorzenione w ziemskich ograniczeniach, ale w Jego boskiej i wiecznej naturze. Jako pośrednik lepszego przymierza, ustanowionego na lepszych obietnicach, Jezus wypełnia lukę między ludzkością a Bogiem, dając nam dostęp do Ojca poprzez swoją miłość do samego siebie. Jego wstawiennictwo nie jest odległym lub okazjonalnym aktem, ale ciągłą, pełną miłości obecnością, orędującą za nami z miłosierdziem i łaską. Tak więc w Chrystusie znajdujemy nie tylko zbawienie, ale także pewność, że nigdy nie jesteśmy sami, ponieważ On nieustannie stoi przed Ojcem w naszym imieniu. W jaki sposób rzeczywistość nieustannego wstawiennictwa Jezusa i Jego ofiary raz na zawsze wpływa na sposób, w jaki podchodzę do mojej relacji z Bogiem w codziennym życiu?
Don Giorgio
