lut 5, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święci Paweł Miki i Towarzysze, Męczennicy
Czwartek 4. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 12:18-19,21-24
To czytanie podkreśla przemieniającą moc naszej relacji z Jezusem Chrystusem, który wprowadza nas w samą obecność Boga. Jako pośrednik nowego przymierza, Jezus oferuje nam zarówno oczyszczenie z grzechu, jak i dar boskiego synostwa. W Nim nasze grzechy zostają przebaczone, a my stajemy się synami i córkami Boga. Przymierze to nie jest naznaczone bojaźnią i drżeniem, jak doświadczenie na górze Synaj, ale łaską, zapraszającą nas do niebiańskiego Jeruzalem. Dzięki Jezusowi nasze grzechy zostały przebaczone i nie jesteśmy już oddzieleni od Boga, ale przyjęci jako Jego umiłowane dzieci. W tym nowym przymierzu jesteśmy wezwani do życia w pełni Bożej miłości i miłosierdzia, radując się wolnością i intymnością, które pochodzą z zjednoczenia z Nim. Zastanówmy się: W jaki sposób moja relacja z Jezusem Chrystusem kształtuje sposób, w jaki rozumiem i przyjmuję moją tożsamość umiłowanego dziecka Bożego?
Don Giorgio
lut 4, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święta Agata, dziewica, męczennica
Środa 4. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 12:4-7,11-15
Ten fragment przypomina nam, że walka z grzechem trwa i wymaga wytrwałości. Jesteśmy wezwani do opierania się grzechowi z determinacją, wiedząc, że zmagania i cierpienie są nieuniknione w tej podróży. Jednak te trudności nie są bez znaczenia; służą raczej jako forma boskiej dyscypliny, kształtując nas na silniejsze, bardziej wierne jednostki. Tak jak kochający ojciec dyscyplinuje swoje dzieci dla ich dobra, tak Bóg pozwala, by wyzwania w naszym życiu doskonaliły nas i wzmacniały. Chociaż próby, którym stawiamy czoła, mogą wydawać się bolesne w danej chwili, ostatecznie przynoszą sprawiedliwość i pokój tym, którzy je znoszą. Co najważniejsze, nigdy nie jesteśmy pozostawieni sami sobie w tej walce – Boża łaska jest zawsze obecna, podtrzymując nas i dając nam siłę do dalszego działania. Jesteśmy zachęcani do wytrwałości, wzajemnego wspierania się i wykorzeniania goryczy, abyśmy wszyscy mogli wzrastać w świętości. W ten sposób nasza walka z grzechem staje się nie tylko osobistą bitwą, ale wspólnotowym wysiłkiem, zbliżającym nas do Boga i do siebie nawzajem. Zastanówmy się: W jaki sposób doświadczyłem Bożej łaski podtrzymującej mnie w moich zmaganiach i jak mogę przyjąć wyzwania jako okazje do duchowego wzrostu, a nie przeszkody?
Don Giorgio
lut 3, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 4. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 12:1-4
Fragment ten wzywa nas do utkwienia wzroku w Jezusie, źródle i udoskonaleniu naszej wiary. Pośród życiowych prób i wyzwań jesteśmy zachęcani do wytrwałości, czerpiąc siłę z Jego przykładu. Tak jak biegacz w wyścigu zrzuca niepotrzebne ciężary, aby iść naprzód, tak i my musimy pozbyć się wszystkiego, co utrudnia naszą duchową podróż. Sam Jezus zniósł krzyż, nie zważając na jego hańbę, dla radości wypełnienia woli Ojca i przyniesienia zbawienia ludzkości. Kontemplując Jego niezachwianą miłość i poświęcenie, znajdujemy odwagę, by znosić nasze zmagania bez znużenia i utraty serca. Nasza wiara nie jest samotnym przedsięwzięciem; jest to raczej podróż prowadzona i doskonalona przez Chrystusa, który biegnie przed nami, inspirując nas do pozostania niezłomnymi i wiernymi aż do końca. Jakie obciążenia lub rozproszenia w moim życiu mogą powstrzymywać mnie od pełnego skupienia wzroku na Jezusie i wytrwania w wierze?
Don Giorgio
lut 3, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 4. tygodnia czasu zwykłego
Święty Błażej, biskup, męczennik
Święty Ansgar (Oskar), biskup
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 11:32-40
List do Hebrajczyków 11:32-40 podkreśla wiarę sędziów, królów i proroków Starego Testamentu, przedstawiając ich jako bohaterów, którzy dzięki niezachwianemu zaufaniu do Boga dokonali wielkich czynów. Dzięki wierze podbijali królestwa, wymierzali sprawiedliwość i doświadczali cudownych zwycięstw, nawet w chwilach osobistej słabości. Ich siła nie pochodziła z nich samych, ale z niezłomnego polegania na Bożych obietnicach. Jednak pomimo ich niezwykłej wiary i potężnych dzieł, których dokonali, nie otrzymali ostatecznego spełnienia Bożej obietnicy, ponieważ żyli przed przyjściem Jezusa Chrystusa. Ich wiara była godna pochwały, ale pozostała niekompletna bez spełnienia, które można znaleźć w Chrystusie. Tylko w Jezusie wiara osiąga swoje pełne urzeczywistnienie, ponieważ On jest wypełnieniem Bożych obietnic, przynosząc zbawienie i doskonałość wszystkim, którzy w Niego wierzą. Tak więc nawet największe postacie wiary w Starym Testamencie ostatecznie czekały na Chrystusa, przez którego wszyscy wierzący – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – stają się doskonali. Zastanówmy się: W jaki sposób zrozumienie, że nawet najwięksi bohaterowie wiary Starego Testamentu byli niekompletni bez Chrystusa, kształtuje moją wiarę i poleganie na Nim dzisiaj?
Don Giorgio
lut 1, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Ofiarowanie Pańskie – Święto
Pierwsze czytanie Malachiasza 3:1-4
Dziś Święto Ofiarowania Pańskiego, w którym obchodzimy również Dzień Życia Konsekrowanego. Pierwsze czytanie z Księgi proroka Malachiasza oferuje głęboki wgląd w istotę konsekracji. Ujawnia, że poświęcenie się Panu oznacza całkowite powierzenie się w Jego ręce, uznając Go za boskiego rafinatora i oczyszczacza. Tak jak złoto i srebro muszą zostać poddane działaniu ognia, aby zostały oczyszczone i wzmocnione, tak samo my musimy pozwolić Bogu, aby oczyścił nas z wszelkich nieczystości – naszych przywiązań, egoistycznych pragnień i wszystkiego, co przeszkadza w osiągnięciu prawdziwej świętości. Ale oznacza to również, że w nas samych jest złoto i srebro. Trzeba je jednak oczyścić. Proces ten wymaga całkowitego poddania się, bez pretensji i warunków, pozwalając Panu kształtować nas zgodnie z Jego wolą. Dopiero wtedy, gdy przejdziemy to duchowe oczyszczenie, możemy prawdziwie ofiarować się Jemu w sposób, który jest najbardziej przyjemny. Fragment ten przypomina nam, że poświęcenie nie polega jedynie na zewnętrznym zaangażowaniu, ale na wewnętrznej przemianie, w której Pan oczyszcza nasze serca, aby nasze życie stało się autentyczną i godną ofiarą dla Niego. Zastanówmy się: Czy naprawdę pozwalam Bogu udoskonalać i oczyszczać mnie, poddając się w pełni Jego woli, czy też nadal trzymam się pewnych przywiązań i warunków w mojej relacji z Nim?
Don Giorgio
