kwi 26, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota Wielkanocna
Pierwsze czytanie Dz 4, 13-21
W Sobotę Wialkanocną Dzieje Apostolskie ukazują nam niepowstrzymaną moc Zmartwychwstania, żyjącą w sercach pierwszych uczniów. Piotr i Jan, prości rybacy przemienieni w nieustraszonych świadków, stają przed władzami, które nakazują im milczeć. Odpowiadają jednak z jasnością i przekonaniem: „Wy sami rozstrzygnijcie, czy w oczach Boga słuchać was bardziej niż Boga. Nie możemy obiecać, że przestaniemy głosić to, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Ich słowa odzwierciedlają nieograniczoną prawdę, że Zmartwychwstały Chrystus nie jest ideą ani prywatnym uczuciem, ale żywą Osobą, która pokonała śmierć i na zawsze zmieniła losy ludzkości. Żadne groźby ani kary nie mogły stłumić ich świadectwa, ponieważ nie było ono zakorzenione w ludzkiej sile, ale w spotkaniu z Bogiem. Dzisiaj, gdy nadal cieszymy się światłem Wielkanocy, jesteśmy wezwani do tego samego odważnego świadectwa. Podobnie jak Piotr i Jan, jesteśmy posłani, aby głosić to, czego sami doświadczyliśmy: że Chrystus naprawdę zmartwychwstał, że życie zwyciężyło śmierć, że miłosierdzie jest silniejsze od grzechu, a nadzieja nigdy nie może zgasnąć. Świat może próbować uciszyć głos wiary, ale kiedy najpierw słuchamy Boga, a nie strachu i presji otaczającego nas świata, stajemy się żywymi znakami Zmartwychwstania. Nasze życie, naznaczone radością, miłością i niezachwianą nadzieją, oddaje chwałę Bogu i objawia światu, że zwycięstwo Chrystusa nie ogranicza się do przeszłości, ale jest żywe i aktywne dzisiaj. Prośmy o łaskę, abyśmy zawsze słuchali głosu Zmartwychwstałego Pana i z sercami płonącymi miłością nigdy nie przestawali głosić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy.
Don Giorgio
kwi 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek Wielkanocny
Pierwsze czytanie Dz 4, 1-12
W Piątek czytanie z Dziejów Apostolskich zachęca nas do odważnego głoszenia przesłania pierwotnego Kościoła: „To jest ten kamień, który was, budujących, odrzucili, ale który stał się kamieniem węgielnym. Bo nie ma innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. W tych mocnych słowach św. Piotr, napełniony Duchem Świętym, przemawia przed władcami i starszyzną nie z wahaniem, ale z niezachwianą wiarą w Zmartwychwstałego Pana. Zmartwychwstanie zmieniło wszystko. Jezus, którego świat odrzucił, potępił i ukrzyżował, objawia się teraz jako kamień węgielny Bożego planu zbawienia – fundament, na którym budowane jest nowe życie. Odrzucony kamień staje się kamieniem węgielnym nie dzięki sile czy zemście, ale dzięki tajemnicy boskiej miłości, która pokonuje śmierć. W świecie, który często odrzuca to, co wydaje się słabe, niewygodne lub pokorne, przesłanie Wielkanocy stanowi radykalne odwrócenie: zbawienie nie przychodzi poprzez dominację, ale poprzez łagodność ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa. Jego imię nie jest tylko etykietką – jest żywą obecnością, mocą, która zbawia, uzdrawia i odnawia. Nie jest to tylko idea lub doktryna, ale rzeczywistość doświadczana w życiu Kościoła i każdego wierzącego, który pokłada w Nim swoją ufność. Wyznawanie imienia Jezusa oznacza przyjęcie paradoksu Boga, który panuje z krzyża i triumfuje poprzez zmartwychwstanie. Niech Jego imię będzie zawsze na naszych ustach i w naszych sercach, jako pewna i zbawcza droga do życia wiecznego. Zastanówmy się: Nie bójmy się być kamieniami odrzuconymi według standardów świata, ponieważ jeśli jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem, również my jesteśmy kształtowani, aby pasować do wielkiej architektury Królestwa Bożego.
Don Giorgio
kwi 24, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek Wielkanocny
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 3:11-26
W ten Wielki Czwartek pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich stawia nas twarzą w twarz z zadziwiającym miłosierdziem Boga. Piotr, zwracając się do ludzi po uzdrowieniu chromego, nie waha się skonfrontować ich z prawdą: „Wydaliście Świętego i Sprawiedliwego… zabiliście sprawcę życia”. A jednak tym samym tchem ujawnia niezgłębioną głębię boskiego współczucia: „Ten właśnie Jezus, odrzucony i ukrzyżowany, powstał z martwych”. Zmartwychwstanie nie ignoruje naszego grzechu, ale go przemienia; nie usprawiedliwia naszej zdrady, ale ujawnia, że nawet nasze najgorsze niepowodzenia nie mogą zniweczyć Bożego planu. Zwycięstwo Jezusa nad śmiercią – ostateczną konsekwencją grzechu – nie jest jedynie odwróceniem tragedii, ale promiennym znakiem, że łaska obfituje tam, gdzie kiedyś panował grzech. Oto paradoks w sercu Wielkanocy: my, którzy odrzuciliśmy samo Życie, otrzymujemy je na nowo. Zmartwychwstały Chrystus nie przychodzi po to, by potępić, ale by przywrócić, wyrwać nas z paraliżu winy i rozpaczy i ponownie skierować na ścieżkę sprawiedliwości. Jest to wezwanie do nawrócenia, do powrotu do Boga nie we wstydzie, ale w zaufaniu. Każda rana, każdy błąd, każde zaprzeczenie staje się w Jego rękach punktem odkupienia. Jezus zmartwychwstał nie tylko w chwale, ale także pośród naszej historii, nadal przemieniając serca, przywracając godność i pojednując nas z Ojcem. W tym świetle Wielkanoc nie jest tylko okresem, ale codzienną decyzją – zmartwychwstać z Chrystusem, kroczyć Jego drogami i pozwolić, aby Jego Zmartwychwstanie rozwijało się w nas, jeden akt wiary i przebaczenia na raz. Zastanówmy się: Wielkanoc jest zaproszeniem do wiary, że nic, co zrobiliśmy, nie może umieścić nas poza zasięgiem Bożego miłosierdzia.
Don Giorgio
kwi 23, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa Wielkanocna
Święty Jerzy
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 3:1-10
W tę Wielką Środę Słowo zaprasza nas do kontemplowania głębokiej mocy zmartwychwstania, która działa przez apostołów. Słowa Piotra – „Nie mam srebra ani złota, ale dam ci to, co mam: w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, idź!” – ukazują owoc intymnej jedności ze Zmartwychwstałym Panem. Nie oferuje bogactwa ani statusu, ale coś nieskończenie większego: żywą obecność i moc Chrystusa. Jednak Piotr nie poprzestaje na ogłoszeniu uzdrowienia; wyciąga rękę i pomaga mężczyźnie wstać. W tym prostym, ale przemieniającym geście dostrzegamy misję Kościoła: mówić o Chrystusie z autorytetem i podnosić innych w Jego imię. Papież Franciszek ucieleśniał to samo apostolskie serce – chodził z rannymi, dawał głos bezgłośnym i nieustannie wzywał świat do powstania z odwagą, godnością i wiarą. Wierzyć w Zmartwychwstanie to nie tylko oczekiwać Nieba – to wyciągnąć rękę i pomóc innym powstać dzisiaj z mocą Jezusa Zmartwychwstałego, doświadczaną w osobistej relacji z Nim. Prawdziwym znakiem Wielkanocy jest nie tylko pusty grób, ale serce wypełnione Jego żywą obecnością, gotowe do działania. Tak jak Piotr, głęboko zjednoczony ze Zmartwychwstałym Chrystusem, mówił o uzdrowieniu i wyciągnął rękę do człowieka przy bramie świątyni, tak i my jesteśmy wezwani, aby stać się narzędziami współczucia i siły Chrystusa. Kiedy znamy Go nie tylko w doktrynie, ale w intymności modlitwy i zaufania, nosimy w sobie Jego życie – życie, które podnosi, przywraca i odnawia. Za każdym razem, gdy pomagamy komuś podnieść się ze smutku, niesprawiedliwości, samotności, głosimy, że Zmartwychwstanie jest realne i aktywne w naszym dzisiejszym świecie.
Don Giorgio
kwi 22, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek Wielkanocny
Dzień po śmierci papieża Franciszka
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 2:36-41
W ten Wielki Wtorek, zaledwie dzień po śmierci papieża Franciszka, Słowo z Dziejów Apostolskich rozbrzmiewa z uroczystą jasnością: „Bóg uczynił tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Panem i Chrystusem”. W cieniu smutku ta deklaracja staje się nie tylko prawdą teologiczną, ale liną ratunkową, przypominającą nam, że zwycięstwo zmartwychwstałego Chrystusa nie jest umniejszane przez śmierć, nawet śmierć ukochanego pasterza. Jest ono raczej powiększone w naszym smutku. Wzywa nas do wzrastania, nie tylko w znajomości wiary, ale w jej pewności. Ta pewność nie jest zimna ani sztywna, ale żywa i przemieniająca. Daje początek nadziei, która znosi cierpienie, nie poddając się rozpaczy, i miłości, która nie jest samozachowawcza, ale dająca siebie. W życiu i ostatnim świadectwie papieża Franciszka, który poświęcił się dla Ewangelii aż do ostatniego tchnienia, widzimy, co to znaczy być zakotwiczonym w tej pewności. Często mówił o Bożym miłosierdziu i radości Ewangelii, ponieważ mocno wierzył, że Jezus Chrystus żyje, jest obecny i jest Panem. Wzrastać w pewności, że Jezus jest Panem, to pozwolić Mu kształtować każdą część naszego życia, nieść nas przez smutek z pokojem i odważnie wkraczać w świat. W tych świętych dniach, kiedy śmierć tak mocno dotknęła Kościół, obyśmy nie cofali się w wątpliwościach, ale szli naprzód z sercami mocnymi w wierze, wiedząc, że Chrystus, który zwyciężył nad grobem, nadal prowadzi swój lud przez każdą noc do promiennego poranka. Zastanówmy się: Wielkanoc jest zaproszeniem do wzrastania w pewności wiary w panowanie Jezusa.
Don Giorgio
