Święty Karol Boromeusz, biskup
Poniedziałek 31. tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia Jana 10:11-16
Jest to fragment, w którym Jezus daje nam wielką pociechę, że jest naszym dobrym Pasterzem. To piękne, że Jezus jest naszym dobrym pasterzem. On mówi, że zna swoich i oddaje za nas życie. To prawda. Jezus oddał za nas swoje życie. Ale ta relacja nie jest relacją jednokierunkową. Jezus mówi: „Ja znam swoich, a moi Mnie znają”. Oznacza to, że jako Jego owce musimy znać Jego głos, aby za Nim podążać. Ale często tak nie jest, ponieważ nie jesteśmy w tej logice relacji międzyludzkiej. Wiara w Jezusa jest wejściem w dynamizm interpersonalnej relacji z Jezusem. Jest to dynamiczna, wzajemna relacja. Wiara nie jest więc po prostu wiarą w Jego istnienie lub Jego nauki; to wejście w trwającą, żywą relację z Nim. Wzywa nas ona do wyjścia poza zwykłe praktyki religijne i do nawiązania responsywnej, uważnej więzi, w której staramy się poznać Go bardziej osobiście. W tej relacji wiara staje się czymś więcej niż przekonaniem – staje się wspólną podróżą. Fragment ten zaprasza nas do bycia w ciągłym stanie otwartości i świadomości, prawdziwie żyjąc jako Jego „owce”, w pełni ufając i wiedząc, że On już wszystko dla nas położył. Zastanówmy się: W jaki sposób aktywnie pielęgnuję osobistą relację z Jezusem, prawdziwie słuchając Jego głosu i odpowiadając na niego?
Don Giorgio