Czwartek 31 tygodnia czasu zwykłego
Ewangelia Łukasza 15:1-10
Radość skruszonego grzesznika jest bardzo ważnym elementem. Radość z odnalezienia zagubionej lampy. Jest to ważne, ponieważ jeden element, którego brakuje, czyni ją doskonałą. Przypowieści o zagubionej owcy i zgubionej monecie przypominają nam o wewnętrznej wartości każdego człowieka. Każda osoba, bez względu na to, jak daleko zbłądziła lub jak mała może się czuć, jest głęboko ceniona w oczach Boga. Podkreśla to, że nasza duchowa całość nie jest kompletna, dopóki każda część nas nie zostanie pojednana. Doskonałość nie polega na posiadaniu większości cnót przy jednoczesnym ignorowaniu wad. Prawdziwy duchowy wzrost pochodzi z uznania tego, czego nam brakuje i poszukiwania tego. W ten sam sposób, w jaki pasterz nie spoczywa, dopóki zagubiona owca nie zostanie odnaleziona, jesteśmy wezwani do aktywnej pracy nad naszymi wadami, aby osiągnąć duchową pełnię. Wezwanie do „szukania, aż znajdziemy” podkreśla znaczenie wytrwałości w naszym duchowym życiu. Tak jak kobieta z przypowieści niestrudzenie poszukuje zagubionej monety, tak i my musimy pozostać pilni i zdeterminowani w kultywowaniu cech, których nam brakuje. Świętowanie odnalezienia zguby odzwierciedla boską radość i wspólnotową radość, która przychodzi wraz ze skruchą i wzrostem. To przypomnienie, że każdy krok w kierunku pełni jest nie tylko indywidualnym triumfem, ale także powodem do zbiorowego świętowania. Zastanówmy się: Jakie są „zagubione monety” lub „brakujące owce” w moim życiu – cechy, nawyki lub aspekty mojego charakteru, które odłożyłem na bok lub przeoczyłem – i jak mogę zacząć aktywnie ich szukać i pielęgnować?
Don Giorgio