Poniedziałek 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia Mateusza 8:5-11
„Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój; daj tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój”. Słowa setnika wyrażają postawę, która leży u podstaw Adwentu: uznanie własnej niegodności przy jednoczesnym pełnym zaufaniu w Bożą moc i miłosierdzie. Adwent jest okresem oczekiwania i przygotowań, nie tylko do świętowania narodzin Chrystusa, ale także do Jego przyjścia do naszego życia tu i teraz. Jest to czas na zatrzymanie się i zastanowienie się nad sposobami, w jakie upadamy – naszymi niedoskonałościami, grzechami i słabościami. Podobnie jak setnik, przyznajemy, że nie zasługujemy na Bożą obecność dzięki naszym własnym zasługom. Adwent nie jest jednak okresem rozpaczy czy potępiania siebie; jest raczej okresem nadziei i otwartości na przemianę. Setnik modeluje zasadniczą postawę dla Adwentu. Jest to lekcja dla wszystkich, którzy przechodzą przez Adwent: nasza niegodność nie jest barierą dla Boga, ale zaproszeniem do głębszego spotkania z Jego łaską. Wystarczy zaufać Panu i Jego Słowu, które uczyni cud w naszym życiu. Zastanówmy się: Jak mogę przyjąć pokorę i wiarę setnika w czasie Adwentu, uznając własną niegodność, a jednocześnie w pełni ufając Bożemu miłosierdziu i przemieniającej mocy Jego Słowa w moim życiu?
Don Giorgio