Piątek 22. tygodnia okresu zwykłego
Święta Teresa z Kalkuty (Matka Teresa)
Pierwsze czytanie Kol 1,15-20
W dzisiejszym fragmencie św. Paweł przedstawia nam jeden z najgłębszych hymnów chrystologicznych Nowego Testamentu: Chrystus jest „obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wobec całego stworzenia… wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone”. Tutaj objawia się tajemnica Chrystusa. On jest nie tylko Zbawicielem świata, ale także jego początkiem i centrum. W Nim trzyma się razem cały wszechświat; w Nim stworzenie ma swoje znaczenie i przeznaczenie. Jednak ten kosmiczny Chrystus jest również Chrystusem ukrzyżowanym, który pojednał wszystko przez krew swojego krzyża. Kościół, jako Jego Ciało, czerpie życie z Niego, który jest Głową, zapewniając, że jego misja jest nierozerwalnie związana z Jego osobą. W tym dniu wspominamy św. Teresę z Kalkuty, która żyła tą prawdą z radykalną prostotą: widząc Chrystusa w najbiedniejszych z biednych, służąc Mu w złamanych i opuszczonych. Kontemplowanie Chrystusa jako Głowy Kościoła nie jest abstrakcyjną teologią, ale wezwaniem do uznania, że wszystko, nasza wiara, nasza służba, nasza nadzieja, wypływa z Niego i musi do Niego powrócić, ponieważ w Nim „zachciała zamieszkać cała pełnia”. Zastanówmy się: czy naprawdę uznaję Chrystusa za Głowę i centrum całego stworzenia i Kościoła, pozwalając, aby moje życie, moja służba i moja nadzieja wypływały z Niego i powracały do Niego?
Don Giorgio