Uroczystość Chrystusa Króla
Czytania: 2 Samuela 5:1–3; Kolosan 1:12–20
Uroczystość Chrystusa Króla przypomina nam, że prawdziwe królestwo nie polega na dominacji, ale na pasterzowaniu. W pierwszym czytaniu Izrael uznaje Dawida za tego, który nim kierował i troszczył się o niego, króla-pasterza, którego władza opierała się na służbie. Obraz ten znajduje swoje doskonałe spełnienie w Jezusie Chrystusie, który jest nie tylko Królem Wszechświata, ale także Pasterzem naszych dusz. Święty Paweł objawia głębię Jego królestwa: Chrystus jest głową Ciała, Kościoła; w Nim wszystko się trzyma razem; dzięki Jego krwi mamy odkupienie i przebaczenie grzechów. Jego panowanie jest panowaniem miłosierdzia, pojednania i życia. Nie rządzi z tronu ziemskiej władzy, ale z krzyża, przyciągając wszystko do siebie. Głoszenie Chrystusa jako Króla oznacza uznanie, że nasze życie, nasze relacje i nasza przyszłość należą do Tego, który pasie z miłością i prowadzi prawdą. Oznacza to pozwolenie, aby Jego królestwo kształtowało nasze wybory, kierowało naszymi sercami i jednoczyło nas jako jedno ciało pod Jego łagodnym, zwycięskim panowaniem. Zastanówmy się: czy pozwalam Chrystusowi, Dobremu Pasterzowi i prawdziwemu Królowi, kierować moim życiem, ufając Jego kochającej władzy, czy też nadal trzymam się kontroli w obszarach, w których On pragnie przewodzić?
Don Giorgio