Pierwsza niedziela Adwentu
Czytania: Izajasz 2:1–5; List do Rzymian 13:11–14
Pierwsza niedziela Adwentu wprowadza nas w okres nadziei, objawiając Boże marzenie dla ludzkości – świat przemieniony Jego pokojem i rozjaśniony Jego światłem. Proroctwo Izajasza przewiduje czas, w którym narody porzucą przemoc, przekształcając narzędzia zniszczenia w narzędzia uprawiające życie: „Z ich mieczy wykują lemiesze, a z ich włóczni – sierpy”. Nie jest to tylko ideał polityczny, ale owoc serc zwróconych ku Panu. Święty Paweł mówi nam, jak zaczyna się taka przemiana: poprzez „odrzucenie uczynków ciemności” i „przyobleczenie się w zbroję światłości”. Adwent zaprasza nas do przebudzenia się z duchowego snu i pozwolenia, aby przyjście Chrystusa odnowiło nasze pragnienia, decyzje i relacje. Pokój nie jest osiągany dzięki naszej sile, ale poprzez pozwolenie Panu na przekształcenie naszych serc – zamianę gniewu w współczucie, rywalizacji w służbę, strachu w zaufanie. Wchodząc w ten święty czas, jesteśmy wezwani, aby stać się żywymi znakami pokoju, który obiecuje Bóg, świadkami światła, które pokonuje każdą ciemność. Zastanówmy się: jakie „uczynki ciemności” muszę odłożyć na bok, aby Chrystus mógł przekształcić moje serce w narzędzie Jego pokoju i okryć mnie Jego przemieniającym światłem w tym Adwencie?
Don Giorgio