Sobota, 16 września

Sobota, 16 września

Święci Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup, męczennicy
Sobota 23. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – 2 List do Koryntian 4:7-15
„Jesteśmy w trudnościach ze wszystkich stron, ale nigdy nie osaczeni; nie widzimy odpowiedzi na nasze problemy, ale nigdy nie rozpaczamy; byliśmy prześladowani, ale nigdy nie opuszczeni; powaleni, ale nigdy nie zabici; zawsze, gdziekolwiek jesteśmy, nosimy ze sobą w naszym ciele śmierć Jezusa, aby życie Jezusa było zawsze widoczne w naszym ciele”. Ponieważ moc pochodzi od Boga, a nie od nas. Pan Jezus daje życie i daje łaskę. Więcej dziękczynienia będzie na chwałę Bożą. Mamy trudności z każdej strony, ale nigdy nie jesteśmy osaczeni. Wiele problemów jest tam, wiele razy nie znajdujemy odpowiedzi, ale życie Jezusa jest tam. Nie możemy szukać rozwiązań, nie możemy szukać odpowiedzi, ale musimy szukać obecności Jezusa Chrystusa. Zastanówmy się: Czy szukamy w naszych problemach, rozwiązań czy obecności Chrystusa?

Piątek, 15 września

Piątek, 15 września

Matki Bożej Bolesnej
Piątek 23 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 5:7-9
„Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez cierpienie, a stawszy się doskonałym, stał się dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni, źródłem zbawienia wiecznego”. Dziś obchodzimy święto Matki Bożej Bolesnej. Nazwa „Matka Boża Bolesna” zaprasza nas do medytacji nad głębią serca Maryi, serca, które było świadkiem niewyobrażalnego smutku, a mimo to pozostało niezłomne w wierze. Tradycyjnie siedem boleści jest opisanych w Piśmie Świętym. We wszystkich boleściach Matki Bożej jesteśmy świadkami doskonałej harmonii Jej matczynej czułości i niezachwianej wiary. W cierpieniu jest współczucie, siła i nadzieja. W cierpieniu Maryja bardziej ufa planowi Bożemu. W cierpieniu Maryja staje się pocieszeniem dla innych. W cierpieniu łaska umacnia się w Maryi. Kiedy przyjmiemy nasze cierpienia u boku Matki Maryi, kiedy nauczymy się cierpieć u boku Matki Maryi, nauczymy się bardziej ufać planowi Bożemu, staniemy się źródłem pocieszenia, przyjmiemy łaskę. Zastanówmy się: Jak radzę sobie z moimi cierpieniami, z Maryją czy bez Maryi?

Czwartek, 14 września

Czwartek, 14 września

Podwyższenie Krzyża Świętego – Święto
Pierwsze czytanie – Księga Liczb 21:4-9
Dzisiaj jest święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Krzyż Święty jest nadzieją. Widać to w scenie z pierwszego czytania. Lud Boży, który buntuje się przeciwko Bogu, znajduje się w niebezpiecznej sytuacji. Ale ta niebezpieczna sytuacja zostaje uratowana przez symbol. „Ulepił więc Mojżesz węża z brązu, którego umieścił na sztandarze, a jeśli ktoś został ukąszony przez węża, spoglądał na węża z brązu i żył”. Wąż z brązu staje się promieniem nadziei, na który można spojrzeć i żyć. Wąż z brązu staje się promieniem nadziei dla tych, którzy zgrzeszyli. W Nowym Testamencie krzyż Chrystusa staje się naszą nadzieją. Ponieważ w Krzyżu nasze grzechy są odpokutowane, nasze grzechy są przebaczone. Musimy wierzyć w Krzyż i w jego moc. W krzyżu nasze grzechy są przebaczone i pojednane. Każdy krzyż, który napotykamy w naszym życiu, zawiera ten zbawczy wymiar. Zastanówmy się: Czy dostrzegam moc Krzyża Jezusa Chrystusa w krzyżu, który napotykam w moim codziennym życiu?

Środa, 13 września

Środa, 13 września

Święty Jan Chryzostom, biskup, doktor Kościoła
Środa 23 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Efezjan 4:1-7,11-13
„Znoście jedni drugich miłosiernie, w zupełnej bezinteresowności, łagodności i cierpliwości. Czyńcie wszystko, co w waszej mocy, abyście zachowali jedność Ducha dzięki łączącemu was pokojowi”. W słowach św. Pawła możemy odczytać podstawy relacji międzyludzkich. Musimy znosić siebie nawzajem z miłosierdziem, całkowitą bezinteresownością, łagodnością i cierpliwością. Dlaczego musimy to robić? Ma to na celu zachowanie jedności Ducha Chrystusowego, który nas łączy. Tylko dzięki całkowitej bezinteresowności, łagodności i cierpliwości możemy zachować więź jedności między nami, aby Chrystus był widoczny. Musimy to robić każdego dnia. Z całkowitą bezinteresownością, łagodnością i cierpliwością możemy również zachować jedność w naszej wierze i podążać ku pełnej dojrzałości z pełnią samego Chrystusa. Mamy różne łaski i talenty. Ale dzięki całkowitej bezinteresowności, łagodności i cierpliwości sprawiamy, że jedność w Chrystusie jest możliwa. Zastanówmy się: Czy posiadam całkowitą bezinteresowność, łagodność i cierpliwość, aby stworzyć jedność w naszej wierze?

Wtorek, 12 września

Wtorek, 12 września

Wtorek 23 tygodnia okresu zwykłego
Najświętsze Imię Maryi
Pierwsze czytanie – Kol 2, 6-15
„Musicie żyć całym swoim życiem według Chrystusa, którego otrzymaliście – Jezusa Pana; musicie być w Nim zakorzenieni i na Nim zbudowani, i utwierdzeni w wierze, której zostaliście nauczeni, i pełni dziękczynienia”. Jest to fundamentalna nauka chrześcijańskiego życia. Nasze życie musi być zakorzenione w Jezusie Chrystusie, nasze życie musi być zbudowane na Jezusie Chrystusie i nasze życie musi być mocno trzymane w Jezusie Chrystusie. Nasze życie musi być pełne dziękczynienia. Jest to ważne, abyśmy mogli cieszyć się wolnością. Ponieważ wolność pochodzi od Chrystusa, który zdobył ją dla nas. Jeśli zastępujemy Chrystusa światem, tracimy naszą wolność, ponieważ świat jest pusty. Natomiast w Chrystusie jest pełnia. Paweł wyjaśnia to bardzo jasno. „W Jego ciele mieszka pełnia boskości i w Nim wy również odnajdujecie swoje własne spełnienie, w Tym, który jest Głową wszelkiej Zwierzchności i Władzy”. W Chrystusie odnajdujemy nasze własne spełnienie. Tylko w Chrystusie możemy naprawdę odnaleźć naszą wolność. Aby odnaleźć Chrystusa, musimy wypełnić nasze życie dziękczynieniem. Zastanówmy się: Czy jestem świadomy prawdy, że tylko w Chrystusie mogę znaleźć swoje spełnienie?