maj 17, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piąta niedziela Wielkanocy
Pierwsze czytanie: Dz 14, 21-27, Drugie czytanie: Ap 21, 1-5
W piątą niedzielę Wielkanocy Pismo Święte zaprasza nas do ponownego odkrycia źródła naszej nadziei i wytrwałości: wiary w żywe Słowo Boże. Słysząc, że apostołowie „napełnili uczniów nową odwagą i zachęcali ich do wytrwania w wierze”, przypominamy sobie, że droga chrześcijańskiego życia nie jest pozbawiona trudności, ale zawsze towarzyszy nam zmartwychwstały Pan, który idzie z nami. Wiara nie jest jedynie przestrzeganiem doktryn; jest tchnieniem nowego życia, które podnosi nas w chwilach zmęczenia, delikatną siłą, która podtrzymuje nas w próbach, i światłem, które prowadzi nas poza zniechęcenie. Pośród naszych ziemskich zmagań Księga Apokalipsy oferuje wizję promiennej nadziei: „Ujrzałem święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z Boga… i Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę”. Nie jest to tylko obietnica na koniec czasów, ale rzeczywistość, która zaczyna się już teraz. Wielkanoc głosi, że Bóg nie jest odległy ani obojętny, ale mieszka wśród swojego ludu, odnawiając wszystko. Żyć wiarą wielkanocną to uznać, nawet w cieniu naszego codziennego życia, że jesteśmy już obywatelami tego niebiańskiego miasta. Bóg jest z nami, odnawia, przywraca i wzywa nas do wytrwania z odważnym sercem. Zastanówmy się: Wielkanoc jest żywą obietnicą, że Bóg mieszka wśród nas, odnawiając nasze serca odwagą i nadzieją oraz odnawiając wszystko dzięki mocy Zmartwychwstałego Chrystusa.
Don Giorgio
maj 17, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota czwartego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie – Dz 13, 44-52
Okres wielkanocny to czas nowego życia i łaski Bożej, jednak nawet w świetle Zmartwychwstania pozostają cienie ludzkiej słabości. Jak czytamy w Dziejach Apostolskich 13, 44-52, to zazdrość – cicha, niszcząca i często ukryta – wzbudziła sprzeciw wobec Ewangelii i uciszyła serca, które w innym przypadku mogłyby z radością przyjąć Słowo. Zazdrość, w przeciwieństwie do otwartej niewiary, udaje prawość, ale zaślepia nas na cuda, które Bóg czyni wokół nas i poprzez innych. Okres wielkanocny wzywa nas do wyrzeczenia się zazdrości, która więzi duszę, i do przyjęcia wyzwalającej radości bycia narzędziami łaski, nawet jeśli w centrum uwagi znajdują się inni. W świetle Zmartwychwstałego Chrystusa nauczmy się radować nie z tego, że jesteśmy widziani, ale z tego, że widzimy chwałę Boga – gdziekolwiek i w kimkolwiek się ona pojawia. Zastanówmy się: Wielkanoc jest triumfem boskiej łaski nad ludzką zazdrością, wzywającym nas do odrzucenia zazdrości i stania się radosnymi narzędziami odkupieńczej miłości Zmartwychwstałego Chrystusa.
Don Giorgio
maj 15, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek czwartego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie – Dz 13, 26-33
Wielkanoc jest promiennym spełnieniem dawnej obietnicy – boskiej pewności przekazywanej przez wieki, która teraz rozbrzmiewa z mocą w zmartwychwstaniu Chrystusa. Jak głosi Dzieje Apostolskie, Dobra Nowina, którą niesiemy, nie jest jedynie przesłaniem, ale żywą rzeczywistością: Bóg, który niegdyś zawarł przymierze z naszymi przodkami, dotrzymał swojego słowa w sposób przekraczający wszelkie oczekiwania – wskrzeszając Jezusa z martwych. Akt zmartwychwstania jest nie tylko usprawiedliwieniem Chrystusa, ale także potwierdzeniem, że Boże obietnice są prawdziwe, trwałe i skierowane do nas – Jego dzieci. W okresie wielkanocnym jesteśmy wezwani nie tylko do radowania się z przeszłych wydarzeń, ale do życia jako ludzie obietnicy, dając świadectwo Bogu, który z śmierci rodzi życie i zamienia nadzieję w historię. Wielkanoc jest radosnym wypełnieniem starożytnej obietnicy Boga, objawionej w zmartwychwstaniu Chrystusa i potwierdzonej jako Dobra Nowina dla wszystkich pokoleń.
Don Giorgio
maj 15, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 4. tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 13, 13-25
Wielkanoc jest promiennym wypełnieniem niezachwianej obietnicy Boga – obietnicy przekazanej przez proroków, przypieczętowanej przymierzem z Dawidem, a teraz chwalebnie zrealizowanej w Jezusie, długo oczekiwanym Zbawicielu. W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich słyszymy, jak Paweł głosi, że Bóg, zawsze wierny, wzbudził Jezusa spośród potomków Dawida, co jest znakiem, że boska wierność jest silniejsza niż czas, grzech i śmierć. Wezwanie Jana do nawrócenia przygotowało serca na przyjęcie tego daru, ale to zmartwychwstanie objawia jego pełną wielkość: Jezus jest nie tylko obiecanym, ale także zmartwychwstałym Panem, który otwiera całej ludzkości drogę od nawrócenia do odkupienia, od obietnicy do spełnienia, od śmierci do życia. W świetle Wielkanocy każde proroctwo znajduje swoje „tak” w Chrystusie, a każda dusza jest zaproszona do radości nadziei, która nie zawodzi. Zastanówmy się: Wielkanoc jest wypełnieniem Bożej obietnicy poprzez zmartwychwstanie Jezusa, długo oczekiwanego potomka Dawida, który przynosi zbawienie i nowe życie wszystkim, którzy zwracają się do Niego w pokucie i wierze.
Don Giorgio
maj 14, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Maciej, apostoł – święto
Pierwsze czytanie – Dz 1, 15-17. 20-26
Święto św. Macieja zachęca nas do kontemplacji istoty prawdziwego uczniostwa: bycia z Jezusem „przez cały czas” – poprzez Jego nauczanie i milczenie, Jego chwałę i upokorzenie, Jego chrzest i wniebowstąpienie. Wielkanoc przypomina nam, że zmartwychwstanie nie jest momentem oderwanym od reszty życia Chrystusa, ale promienną koroną całej Jego ziemskiej drogi. Być świadkiem Zmartwychwstałego Pana, tak jak apostołowie, oznacza kroczyć z Nim we wszystkich porach roku: słuchać u Jego stóp, służyć Jego rękami, cierpieć Jego sercem i mieć nadzieję dzięki Jego obietnicy. W tym świetle Wielkanoc staje się wezwaniem nie tylko do świętowania pustego grobu, ale do ponownego oddania naszego życia towarzystwu, które nie zawodzi, od Jordanu przez Golgotę aż po chwałę. Zastanówmy się: Wielkanoc jest promiennym spełnieniem całego życia w towarzystwie Jezusa, wzywającym nas do bycia świadkami Jego zmartwychwstania poprzez pełne uczestnictwo w Jego życiu, śmierci i chwale.
Don Giorgio
maj 12, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek czwartego tygodnia Wielkanocy
Matka Boża Fatimska
Pierwsze czytanie – Dz 11, 19-26
W ten wtorek czwartego tygodnia Wielkanocy, kiedy czcimy Matkę Bożą Fatimską, Dzieje Apostolskie przypominają nam, że prawdziwa radość wynika z rozpoznania łaski Bożej działającej w życiu innych. Tak jak Barnaba radował się, widząc owoce łaski Bożej w Antiochii i zachęcał wiernych do wytrwania w szczerej pobożności, tak i my jesteśmy wezwani do pielęgnowania tej wewnętrznej wierności – osobistej, żywej relacji z Chrystusem Zmartwychwstałym. Szczera pobożność nie jest zwykłym sentymentem; jest odpowiedzią duszy na obecność Pana, wytrwałym spojrzeniem utkwionym w Nim poprzez modlitwę, zaufanie i miłość. Tak jak Maryja w Fatimie zaprosiła świat do nawrócenia i głębszej jedności z Bogiem, tak i my, podobnie jak Barnaba, stajemy się zachęcającymi do wiary, radując się łaską, gdziekolwiek ona kwitnie, i pobudzając serca do przylgnęcia do Pana z całej siły. Zastanówmy się: Wielkanoc jest radosnym uznaniem łaski Bożej działającej w naszym życiu, wzywającej nas do szczerego oddania, które pogłębia naszą osobistą relację z Zmartwychwstałym Panem i inspiruje nas do zachęcania innych do wiary.
Don Giorgio
