- niedziela zwykła
Czytania: Iz 66, 18-21; Hbr 12, 5-7. 11-13
Izajasz przedstawia nam obraz Boga, który gromadzi w swojej obecności ludzi wszystkich narodów i języków, pokazując nam, że Jego miłość jest powszechna, a Jego plan zbawienia obejmuje wszystkich. Jednak List do Hebrajczyków przypomina nam, że bycie częścią tego boskiego zgromadzenia oznacza również przyjęcie dyscypliny kochającego Ojca. Karcenie, a nawet cierpienie nie są oznakami porzucenia, ale przynależności: „Pan karci tych, których kocha”. Tak jak ojciec karci swoje dzieci, aby pomóc im dorosnąć, tak Bóg pozwala nam przechodzić przez próby, aby nasza wiara została wzmocniona, a nasze życie oczyszczone. Ta perspektywa przemienia cierpienie z czegoś bezsensownego w część naszej drogi do świętości. Zgromadzenie w narodzie Bożym jest zarówno darem, jak i odpowiedzialnością. Jesteśmy wezwani, aby znosić trudności z nadzieją, ufając, że każda trudność może ukształtować nas głębiej jako synów i córki, którzy odzwierciedlają Jego miłość. Zastanówmy się: kiedy doświadczam karania, prób lub cierpienia, czy postrzegam je jako znaki miłości Boga, który kształtuje mnie na swoje dziecko, czy też pozwalam, aby zniechęcenie przeszkodziło mi w zaufaniu Jego ojcowskiej opiece?
Don Giorgio