Poniedziałek trzeciego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 6, 8-15
Okres wielkanocny to czas nie tylko radości ze zmartwychwstania, ale także uznania jego przemieniającej mocy w życiu wierzących. W relacji o Szczepanie widzimy, jak człowiek żyjący w bliskiej relacji ze zmartwychwstałym Chrystusem stał się naczyniem łaski, siły i odwagi. Jego życie naznaczone było znakami i cudami – nie dla widowiska, ale jako naturalny przejaw Ducha, który w nim mieszkał. Nieustraszone świadectwo Szczepana w obliczu fałszywych oskarżeń pokazuje nam, że zwycięstwo Wielkanocy nie jest jedynie przyszłą obietnicą, ale teraźniejszą rzeczywistością, która nadaje sens i odwagę nawet w prześladowaniach. Kłamstwa wypowiedziane przeciwko niemu nie mogły przyćmić światła na jego twarzy, które świeciło jak twarz anioła. Świat widział człowieka sądzonego, ale niebo widziało wiernego sługę podobnego do Chrystusa. Przykład Szczepana zachęca nas do życia z tą samą wielkanocną przekonaniem: że prawda może spotkać się z oporem, nawet gwałtownym, ale nigdy nie może zostać pokonana. W każdych okolicznościach, zwłaszcza w czasach próby, zmartwychwstanie wzywa nas do trwania w świetle, wiedząc, że zwycięstwo Chrystusa już działa w nas. Zastanówmy się: Wielkanoc jest teraźniejszą i zwycięską rzeczywistością zmartwychwstania Chrystusa, dającą wierzącym siłę do życia z odwagą, łaską i niezachwianym oddaniem prawdzie, nawet w obliczu cierpienia i sprzeciwu.
Don Giorgio