Uroczystość Objawienia Pańskiego – Msza z dnia
Pierwsze czytanie – Iz 60, 1-6
„Powstań, świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło, chwała Pańska wzeszła nad tobą, choć noc jeszcze okrywa ziemię i ciemność ludy”. Uroczystość Objawienia Pańskiego jest głębokim świętem, koncentrującym się na objawieniu Chrystusa jako Światłości świata i objawieniu chwały Bożej wszystkim narodom. Pierwsze czytanie z Księgi Izajasza 60:1-6 pięknie nadaje ton tej uroczystości, wzywając nas do „powstania” i rozpoznania światła, które przyszło na świat. Słowa proroka Izajasza są poetyckim zaproszeniem do bycia świadkami przemieniającej mocy Bożej obecności. Jerozolima jest wezwana do „jaśnienia”, nie z powodu własnych zasług, ale dlatego, że „chwała Pańska wschodzi” na nią. Fragment ten odzwierciedla głęboką prawdę Epifanii: w Jezusie światło Bożej chwały przebija się przez ciemności pokrywające ziemię i cienie, które spowijają ludzkie serca. To światło nie jest tylko dla jednego ludu, ale dla wszystkich narodów. Izajasz przewiduje czas, w którym poganie przyjdą do tego światła, symbolizowanego przez królów i narody przynoszące dary, zwiastujące wizytę Mędrców w Ewangelii. Epifania ujawnia uniwersalny charakter misji Chrystusa: Jest On Zbawicielem dla wszystkich, przełamując bariery podziałów i rozszerzając zaproszenie do zbawienia na każdy zakątek świata. W Jezusie objawia się pełnia Bożej chwały. Gdy światło świeci w ciemności, przynosi jasność, nadzieję i obietnicę Bożej miłości. Przez Niego spotykamy oblicze Ojca – Jego miłosierdzie, sprawiedliwość i nieskończone współczucie. Jest to wezwanie, aby pozwolić Jego światłu przemieniać nas, abyśmy i my mogli odzwierciedlać Jego chwałę dla świata. Zastanówmy się: Czy podobnie jak Mędrcy, jesteśmy gotowi podróżować, czasem przez trudne i nieznane ścieżki, aby Go spotkać?
Don Giorgio