Święta Monika
Środa 21. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie: 1 Tes 2, 9-13
Święty Paweł przypomina Tesaloniczanom, jak on i jego towarzysze żyli wśród nich: ciężko pracowali, aby nie być dla nich ciężarem, traktowali ich z ojcowską troską i zachęcali każdego do życia godnego Boga. Jego przykład uczy nas, jak zachowywać się we wspólnocie, z odpowiedzialnością, uczciwością i wzajemną troską. „Nie być dla nikogo ciężarem, traktować wszystkich tak, jak ojciec traktuje swoje dzieci i nieustannie dziękować Bogu za innych”. Wspólnota chrześcijańska nie opiera się wyłącznie na słowach, ale na działaniach miłości, poświęcenia i zachęty, które odzwierciedlają Ewangelię. W święto św. Moniki widzimy tę prawdę ucieleśnioną w jej niestrudzonej wytrwałości i modlitwie za syna Augustyna, którego nawrócenie stało się jednym z największych darów dla Kościoła. Świadectwo Moniki pokazuje, że dobre życie we wspólnocie nie polega tylko na zewnętrznym zachowaniu, ale na wierności, cierpliwości i gotowości do noszenia innych w modlitwie i miłości, aż łaska Boża ich przemieni. Przynależność do Ciała Chrystusa oznacza, że nasze codzienne postępowanie, słowa i postawy stają się widzialnym wyrazem Boga, który wzywa nas do swojego Królestwa. Zastanówmy się: czy żyję w mojej wspólnocie z uczciwością, miłością i wytrwałością, tak jak św. Paweł swoim przykładem i św. Monika swoją modlitwą, tak aby moje życie zachęcało innych do wierniejszego podążania za Bogiem?
Don Giorgio