Środa 3. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 8:1-8
Okres wielkanocny zachęca nas do spojrzenia na życie przez pryzmat zmartwychwstania – nie jako ucieczki od cierpienia, ale jako jego przemiany. W dzisiejszym czytaniu z Dziejów Apostolskich słyszymy, że „rozpoczęło się gorzkie prześladowanie Kościoła w Jerozolimie”, zmuszając wielu wierzących do ucieczki. A jednak, dalekie od zgaszenia płomienia wiary, to rozproszenie stało się środkiem, dzięki któremu Dobra Nowina rozprzestrzeniła się daleko i szeroko. To, co wydawało się kryzysem, było w rzeczywistości ukrytym działaniem Ducha Świętego. Na tym polega paradoks Wielkanocy: ze śmierci rodzi się życie, z porażki zwycięstwo, a ze strachu Duch rodzi odwagę i świadectwo. Kościół nie został złamany przez prześladowania; został pomnożony. W ten sam sposób, kiedy stajemy w obliczu prób – czy to w naszych rodzinach, społecznościach, czy sercach – jesteśmy zaproszeni do zaufania, że Bóg nie jest nieobecny. Wręcz przeciwnie, On działa z największą mocą właśnie w tych chwilach. Grób nie jest końcem, podobnie jak nasze cierpienia. Wielkanoc uczy nas, że trudności nie są przeszkodami, ale zaproszeniami – okazjami dla Ducha, aby przynieść coś nowego. Chodźmy więc z wielkanocnymi oczami, wierząc, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach Zmartwychwstały Chrystus jest już przed nami, zamieniając każdy krzyż w ścieżkę łaski. Zastanówmy się: Wielkanoc jest triumfem Zmartwychwstania Chrystusa, objawiającym, że dzięki Jego zwycięstwu nad śmiercią, nawet cierpienie i trudności mogą stać się narzędziami łaski, odnowy i szerzenia zbawczej miłości Boga.
Don Giorgio